Potpredsjednik Vlade Crne Gore za bezbjednost, odbranu, borbu protiv kriminala i unutrašnju politiku Aleksa Bečić, podnio je zvaničnu inicijativu Upravnom odboru Policijske akademije u Danilovgradu da se naziv ove ustanove promijeni u: JU Viša stručna škola „Policijska akademija Slavoljub Šćekić“, u znak sjećanja i poštovanja prema pokojnom inspektoru Šćekiću, koji je izgubio život u borbi protiv kriminala, saopšteno je iz Kabineta Bečića.&nbsp;
- Dana 30. avgusta 2025. godine navršava se dvadeset godina od ubistva načelnika kriminalističke policije, inspektora Slavoljuba Šćekića, jednog od najčasnijih ljudi koje je crnogorska Policija ikada iznjedrila. Tog jutra, u ranim časovima, u naselju Tološi, pred svojom porodičnom kućom, brutalno je prekinut život čovjeka koji je nosio uniformu ne zbog privilegije, već zbog principa. Imao je samo 46 godina. Iza sebe je ostavio porodicu i kolege, ali i zavjet istini i pravdi, koji ni nakon dvadeset godina nije utihnuo - naglasio je Bečić.
U inicijativi se ističe da je profesionalni put Slavoljuba Šćekića bio oličenje svega onoga čemu treba da teži svaki pripadnik policije: zakonska dosljednost, lična hrabrost, etička nepokolebljivost i duboko ukorijenjeno poštovanje prema narodu i državi.&nbsp;
- Bio je policajac koji nije znao za pritisak, nije znao za strah, nije znao za kompromis s nepravdom. I baš zato, nije bio prihvatljiv onima koji su željeli državu po mjeri svojih interesa, a ne po mjeri zakona i građana. Slavoljub Šćekić nije stradao zato što je pogriješio, stradao je zato što je bio u pravu. I zato njegova smrt ne može biti zaboravljena, a njegovo ime ne može ostati van institucija koje odgajaju nove generacije ljudi koji treba da štite zakon - naveo je Bečić.&nbsp;
Bečić je još poručio da ime Slavoljuba Šćekića zaslužuje da stoji na ulazu u najvišu stručnu policijsku ustanovu u Crnoj Gori, kao svakodnevni podsjetnik budućim generacijama da časno nošenje uniforme ne počinje danom zaposlenja, nego danom kada odlučiš da istina vrijedi više od karijere.
- Zato, u društvu u kojem su granice između institucija i interesa decenijama bile mutne, Slavoljub Šćekić je bio razlika. I upravo zbog te razlike, stradao je. Zato vjerujem da bi promjena naziva JU Viša stručna škola „Policijska akademija“ u JU Viša stručna škola „Policijska akademija Slavoljub Šćekić“ predstavljala garanciju da Crna Gora zna da čuva uspomenu na one koji su dali život ne za vlast, već za zakon. Ne za poziciju, već za istinu. Njegovo ime bi svakom mladom polazniku akademije već pri samom ulasku postavljalo pitanje: Jesam li spreman da budem kao on? - istakao je Bečić.
Bečić je obraćanje javnosti, povodom predmetne inicijative, zaključio rekavši da je ova inicijativa poruka da država počinje tamo gdje se čuva čast onih koji su ginuli štiteći je. I da budućnost Policije mora da se gradi na temeljima onih koji su branili zakon i kada ih je to koštalo života.
Iz Kabineta navode da se predmetna inicijativa oslanja na član 76 stav 1 tačka 7 Zakona o osnovama sistema obrazovanja i vaspitanja kojim je propisano da Upravni odbor ustanove predlaže promjenu naziva i sjedišta ustanove, i član 19 stav 1 tačka 10 Statuta JU Viša stručna škola ,,Policijska akademija”.

Portal ETV

original

viewImage

baseImage

610x380

500x500

400x240

400x203

1250x600

1084x550

thumbnail

Policijska akademija u Danilovgradu da nosi ime Slavoljuba Šćekića

Objavljen je javni oglas za prijem 96 polaznika Policijske akademije za pripravnički staž u Upravi policije, čime nastavljamo snažno jačanje kadrovskog sastava i otvaramo vrata za nove službenike - poručio je ministar unutrašnjih poslova Danilo Šaranović.
Ovo je, prema njegovim riječima, samo jedan u nizu konkretnih koraka u širem reformskom procesu koji već daje mjerljive rezultate.&nbsp;
- Od početka mandata 44. Vlade, radni odnos u Upravi policije zasnovalo je 49 akademaca Policijske akademije, a njih 53 je počelo pripavnički staž, što dovoljno govori o našoj odlučnosti da sistemski podmlađujemo i profesionalizujemo policijski kadar - navodi Šaranović.
Prijem gotovo stotinu novih pripravnika jasan je signal da je, kako je rekao, država ozbiljna u namjeri da kreira policiju oslonjenu na znanje, integritet i spremnost da odgovori na kompleksne izazove savremenog društva.
- Naš cilj nije samo da brojčano ojačamo sistem - već da stvaramo generacije službenika koji će voditi integritet, znanje i predanost kao osnovne vrijednosti policijske službe. Menadžment Ministarstva unutrašnjih poslova ostaje u potpunosti posvećen daljem jačanju kapaciteta policije - kroz ulaganja u ljude, savremenu opremu i profesionalne standarde - zaključio je Šaranović.

Šaranović: Objavljen javni oglas za prijem 96 polaznika Policijske akademije

U Budilniku na Televiziji E govorimo o nezadovoljstvu građana zbog visokih računa za vodu, ali i priključaka na vodovodnu mrežu – da li je gašenje vode građanima zakonski, i koliko poštujemo Evropske konvencije.
Idemo i do Konika, gdje je zabilježen još jedan slučaj vandalizma u gradskom parku. Pitamo i u kakvoj bezbjednosnoj situaciji se nalazi crnogorsko društvo, a biće riječi i o promjeni kriterijuma za upis na Policijsku akademiju – zbog čega dolazi do ovih izmjena i kako to utiče na kvalitet budućih kadrova.
U Srećnom danu, od devet do 11 sati, vidjećete novi spot za pjesmu "Betonjerka"- muzički komentar na temu alkoholizma, grupe Who see. U saradnji sa Randomom i Igorom Niggorom Lazićem pjesma je svojevrstan omaž i Monteniggersima i Gru-u. O svemu tome govoriće Dejan Dedović Dedduh iz poznatog dvojca.
Još jedna nova pjesma i spot u Srećnom danu, i to numera "Tražim nebu", a gost je muzičar Luka Radović. I drugi dio Srećnog dana biće u znaku muzike i vibracija pozitivne energije. Za to su zaduženi Nevena Kopitović i Taško Ademović.

Budilnik na TV E: Visoki računi za vodu, bezbjednosna situacija, promjena kriterijuma za upis na Policijsku akademiju

Iako je Vijeće Vrhovnog suda Crne Gore još 5. marta donijelo presudu kojom je odbijen zahtjev da se poništi kao nezakonita odluka Ministarstva prosvjete kojom je Vladimir Stanišić izabran za direktora Policijske akademije, resor ministarke Anđele Jakšić-Stojanović i dalje ne preduzima ništa kako bi se on vratio na dužnost sa koje je nezakonito razriješen, piše Portal Analitika.
U presudi, na koju nije moguće uložiti žalbu, navodi se da su nižestepeni sudovi prvobitnu presudu donijeli na osnovu pogrešne primjene materijalnog prava, te su je iz tog razloga preinačili.&nbsp;
Iz resora Jakšić-Stojanović nijesu odgovorili na pitanja Portala Analitika da li će postupiti po presudi Vrhovnog suda i Stanišića vratiti na funkciju.
<h2>Akademija bi mogla da postane politička ispostava vlasti</h2>
Bivši predavač na Akademiji i magistar bezbjednosti Ekan Jasavić za Portal Analitika ocijenio je da politička postavljenja i zapošljavanja ne po zaslugama u službi već na osnovu pripadnosti partijskim strukturama urušavaju kredibilitet Policijske akademije u Danilovgradu kao specijalizovane obrazovne ustanove.
. Akademija je obrazovna, stručna i bezbjedonosna institucija, koja vrši osnovnu policijsku obuku za kandidate koji žele postati policajci, ali i stručno osposobljavanje za specijalizovane oblasti kao što su borba protiv sajber prijetnji, nasilje nad ženama, obuke za komunalne policajce i službenike fizičko-tehničkog obezbjeđenja – tzv. zaštitare. Tehnički uslovi Akademije za obuku su zadovoljavajući, a infrastrukturni kapaciteti omogućavaju kvalitetno sprovođenje praktične nastave. Međutim, Akademiji je potrebna reforma u kadrovskom smislu, posebno u dijelu predavačkog sastava - ukazuje Jasavić.&nbsp;
Bez te reforme, kako ističe, Akademiji prijeti opasnost da postane politička ispostava partija koje vrše vlast.
- A svjedoci smo aktivnog neznanja u bezbjednosnom sektoru posljednjih par godina, koje je prijetnja bezbijednosti i sigurnosti svih građana - ističe Jasavić. &nbsp;
Podsjećajući da je zadatak Akademije da školuje visoko profesionalne kadrove koji su osposobljeni da štite pravni poredak, sigurnost i bezbjednost svih građana bez obzira na njihove političke ili bilo koje druge razlike što, kako dodaje, postaje upitno u posljednje vrijeme, sagvornik Analitike ističe da je tu lošu praksu potrebno mijenjati, radi bezbjednostisvih građana.
- Smatram da Akademija mora biti pod nadzorom i u okviru MUP-a, koje bi vršilo nadzor nad njenim radom, jer se radi o obrazovno-stručnoj, sui generis ustanovi, posebne vrste - kaže Jasavić.
<h2>Probematični kriterijumi zapošljavanja</h2>
Navodi da su posebno problematični kriterijumi za zapošljavanje kadra na Akademiji, što, kako tvrdi, ostavlja prostor za nepotizam I partijsko zapošljavanje.
- Naročito u dijelu nastavnog osoblja, kriterijumi djeluju previše fleksibilno i nedovoljno jasno definisano, što otvara prostor za subjektivne odluke i političke uticaje. Da bi se obezbijedio kvalitet i profesionalizam, neophodno je postaviti visoke i transparentne standarde za izbor predavača, instruktora i mentora - ističe Jasavić.
To, kaže, podrazumijeva jasno propisane uslove koje kandidat mora ispuniti – uključujući višegodišnje iskustvo u konkretnim policijskim poslovima, sertifikovane obuke i kompetencije iz oblasti pedagoškog rada.&nbsp;
- I proces izbora mora biti javno dostupan i podložan nezavisnoj kontroli, kako bi se eliminisala sumnja u političke i rodbinske uticaje. Na taj način se jača integritet same institucije i vraća povjerenje kadeta i građana u sistem policijske obuke - naglašava Jasavić.
Sagovornik Analitike smatra da je jedan od ključnih problemaupravo taj što su instruktori i predavačičesto u kumovsko-rođačkim vezama.&nbsp;
- Prisutna je i zastupljenost kadrova koji dolaze po političkoj liniji, odnosno kao pripadnici partija izvršne vlasti, a ne po osnovu stručnosti, znanja i iskustva koje bi mogli prenijeti budućim policijskim službenicima. To ima ozbiljne posljedice na kvalitet obuke - upozorava Jasavić.
Ukazuje da se dešava da stručne predmete predaju lica koja, kaže, nikada nisu radila u policiji – poput onih koji nikada nisu bili policajci, krim-tehničari, nijesu prošli pozorničko – patrolnu djelatnost, interventnu jedinicu, nijesu bili inspektori za suzbijanje kriminaliteta, rukovodioci bezbijedonosnog sektora, šefovi i načelnici Odjeljenja i Centara bezbjednosti, a ipak predaju upravo te teme.&nbsp;
- Od presudne je važnosti da stručne predmete predaju oni sa velikim i relevantnim radnim iskustvom iz prakse, kako bi to iskustvo mogli prenijeti kadetima na realan i upotrebljiv način - naglašava Jasavić.&nbsp;
Sagovornik Analitike posebno potencira pitanje kredibiliteta predavača na Akademiji, koji, ističe, moraju proći bezbjedonosne provjere koje se uobičajeno rade za rad u policiji, što mora biti i obaveza za predavače.&nbsp;
- Ovo pitanje je jako važno, da se ne bi u praksi dešavalo da neko ko ima bezbjednosne smetnje za rad u Upravi policije predaje na Akademiji mladim ljudima, kojima predavači po prirodi stvari moraju biti uzori. Ako se ovaj standard ne uvede kao obavezujući pri izboru predavača na Akademiji otvara se opasan bezbjednosni prostor za nedozvoljeno površan edukativni rad na Akademiji i postavlja se logičnopitanje njenog postojanja, jer, u tom slučaju, Akademijaviše nije stručno obrazovna ustanova sui generis, posebnevrste, kakva mora inače biti - kaže Jasavić.
On smatra da je takođe jako važno da obavezujuće na Akademiji bude anketiranje polaznika o kvalitetu predavača i prenošenja znanja i iskustva na iste, te shodno tome prioritet pri angažovanju moraju imati oni predavači koji su od polaznika najbolje ocijenjeni, a ne obrnuto”, dodaje on.
<h2>Neophodno i osavremenjavanje plana i programa rada</h2>
Prema njegovim riječima, reforma Akademije treba da bude kadrovski sveobuhvatna, a njen glavni cilj treba da bude unapređenje kvaliteta znanja koje budući policajci stiču tokom obuke.&nbsp;
- Prvi korak je osavremenjivanje nastavnog plana i programa u skladu sa aktuelnim bezbjednosnim izazovima, kao što su sajber kriminal, nasilje u porodici, rad sa marginalizovanim grupama i poštovanje ljudskih prava. Jednako važno je uključivanje ljudi sa konkretnim operativnim iskustvom u sistem predavača – posebno onih koji dolaze iz Uprave policije i koji su radili na pozicijama obuhvaćenim programom Akademije. Praksa mora postati centralni dio procesa obuke, kroz realne simulacije i učešće u terenskim aktivnostima, kako bi se kadeti što bolje pripremili za radne zadatke. Takođe, potrebno je pojačati mentorski rad i sistem praćenja napretka kadeta, kao i omogućiti im pristup savremenim edukativnim resursima i stručnjacima iz regiona i inostranstva - pojašnjava on.&nbsp;
<h2>Nepotizam i uticaj politike prisutan i kod izbora kandidata za policajce</h2>
Smatra i da nepotizam i partijsko zapošljavanje imaju izrazito negativan uticaj na izbor kandidata za buduće policajce.
- Kada se mladi ljudi primaju ne na osnovu zasluga, već na osnovu porodičnih veza, političke podobnosti ili ličnih poznanstava, dolazi do urušavanja sistema vrijednosti. Takav pristup direktno utiče na pad profesionalnih standarda, jer se često dešava da kompetentni i motivisani kandidati budu odbijeni u korist onih sa „vezama“, bez obzira na njihovu sposobnost - tvrdi Jasavić.&nbsp;
Na duži rok, upozorava, ovakva praksa vodi ka sve većem nepovjerenju građana u institucije, smanjenju efikasnosti policije i moralnom urušavanju samog sistema.
- Policijska služba mora da se zasniva na integritetu, stručnosti i odgovornosti, a to je moguće samo ako se svakom kandidatu pruži jednaka šansa, a uspjeh i napredovanje zavise isključivo od rada, znanja i rezultata. Borba protiv nepotizma mora da bude prioritet, ukoliko želimo snažnu, profesionalnu i modernu policiju u službi građana - zaključuje Jasavić.

Jasavić: Nepotizam i partijsko zapošljavanje urušavaju kredibilitet Policijske akademije

Vlada Crne Gore je na današnjoj sjednici usvojila prijedlog ministra unutrašnjih poslova (MUP) Danila Šaranovića i dala saglasnost za donošenje odluke o pokretanju postupka za popunjavanje radnih mjesta za 96 akademaca koji su završili „Policijsku akademiju“, u zvanju pripravnika, navedeno je u saopštenju.&nbsp;
Na ovaj način stekli su se, kako je navedeno, uslovi da MUP započne proceduru za prijem pripravnika sa Policijske akademije, i to njih 91 iz XVI generacije, koji su školovanje na akademiji završili u decembru 2024. godine i pet polaznika XV generacije koji ranije nijesu obavili pripravnički staž.
- Ovo je prvi put u višegodišnjem funkcionisanju Policijske akademije da akademci imaju priliku da samo dva mjeseca nakon diplomiranja apliciraju za obavljanje pripravničkog staža u Upravi policije - istakao je Šaranović, te dodao da ovim prekidaju dosadašnju praksu kada su akademci čekali duže od pola godine između diplomiranja i pripravničkog staža, kao i između pripravničkog staža i zasnivanja radnog odnosa.&nbsp;
- Upravo takva praksa usporavala je rad policije, uskraćujući mlade obrazovane ljude da obavljaju poslove za koje su se školovali i obučavali, a čiji angažman je od neprocjenjivog značaja za unapređenje bezbjednosti na svim nivoima - naveo je Šaranović.&nbsp;
On je kazao i da vjeruje da će Uprava za ljudske resurse u najkraćem roku sprovesti sve potrebne radnje kako bi nadoknadili izgubljeno vrijeme i omogućili da skoro stotinu mladih i školovanih ljudi započne pripravnički staž u Upravi policije

Šaranović: Jačamo policiju prijemom 96 pripravnika sa Policijske akademije

Zaposleni u Policijskoj akademiji u Danilovgradu primaće uvećanu zaradu u iznosu od 13 odsto od 1. januara - kazali su iz Ministarstva prosvjete, nauke i inovacija.
Vlada je, na prijedlog ovog resora, kako se navodi u saopštenju, na jučerašnjoj sjednici usvojila prijedlog Kolektivnog ugovora o izmjeni Kolektivnog ugovora za Policijsku akademiju iz Danilovgrada.
Ovim izmjenama predviđeno je uvećanje zarada zaposlenima u toj obrazovnoj ustanovi u iznosu od 13 odsto, koje će se primjenjivati od 1. januara 2025. godine.
- Na ovaj način zarade zaposlenih u Policijskoj akademiji se usklađuju sa uvećanjima zarada prosvjetnih radnika iz jula i septembra mjeseca - saopštilo je Ministarstvo prosvjete, nauke i inovacija.

Veće plate zaposlenima u Policijskoj akademiji od 1. januara

Uprava za izvršenje krivičnih sankcija iskazala je potrebu za upisom polaznika po Obrazovnom programu za zanimanje zatvorski policajac/ka u JU Viša stručna škola "Policijska akademija" za 2025-2026. godinu.
Ministarstvo pravde je ovaj zahtjev ocijenio opravdanim, navedeno je u informaciji koju je Vlada usvojila na posljednjoj sjednici.
- Obrazovanjem polaznika po ovom obrazovnom programu će se stvoriti uslovi da se u Upravi za izvršenje krivičnih sankcija zapošljava kadar stručno osposobljen za obavljanje veoma specifičnih poslova na koji način će se sa jedne strane ojačati kadrovski kapaciteti Uprave za izvršenje krivičnih sankcija i povećati nivo bezbjednosti u Upravi, a sa druge strane povećati nivo poštovanja ljudskih prava lica lišenih slobode, a samim tim i izbjeći eventualni troškovi postupaka kako pred nacionalnim tako i pred međunarodnim institucijama zbog kršenja ljudskih prava i osnovnih sloboda – navedeno je u tom dokumentu.
U informaciji se podsjeća da UIKS u ovoj godini nije inicirala raspisivanje konkursa za upis 26 polaznika za zanimanje zatvorski policajac/ka za školsku 2024-2025. godinu, pa sredstva opredijeljena za ovu namjenu, u iznosu od 248.537,12 eura, nijesu iskorišćena.&nbsp;
<h2>U policiji posao dobila 22 polaznika</h2>
Obrazovni program za zanimanje zatvorski policajac/ka licenciran je tokom 2010. godine u Policijskoj akademiji u Danilovgradi.&nbsp;
Polaznici Prve generacije, njih 26, školovanje su uspješno završili i zvanje zatvorski policajac/ka stekli tokom jula 2012. godine.&nbsp;
Nakon obavljenog pripravničkog staža, 22 polaznika zasnovali su radni odnos u Upravi za izvršenje krivičnih sankcija.&nbsp;
Pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji i sistematizaciji Uprave za izvršenje krivičnih sankcija broj sistematizovanih izvršilaca iznosi 661, od čega je popunjeno 459 izvršilaca.&nbsp;
Od popunjenog broja izvršilaca u Upravi za izvršenje krivičnih sankcija samo 20 zaposlenih ima zvanje zatvorski policajac/ka stečeno po Obrazovnom programu za zanimanje zatvorski policajac/ka.&nbsp;
- Imajući u vidu broj sistematizovanih izvršilaca u Upravi za izvršenje krivičnih sankcija, postojeći broj službenika od kojih samo njih 20 ima zvanje zatvorski policajac/ka stečeno po Obrazovnom programu za zanimanje zatvorski policajac/ka, a posebno imajući u vidu broj pritvorenih i zatvorenih lica koja se nalaze u svim organizacionim jedinicama Uprave za izvršenje krivičnih sankcija sa ukupnim kapacitetom od 1.333 lica, to je 0,37 službenika na jednog zatvorenika, a prosječne vrijednosti na nivou država članica Evropske unije kreću se od 0,6 do 0,8 službenika na jednog zatvorenika – navedeno je u Vladinoj informaciji.

Tamara Klikovac

UIKS-u potrebni policajci, traže upis polaznika na Akademiju u Danilovgradu

Ministarstvo unutrašnjih poslova Srbije uputiće na zahtjev Crne Gore helikopter Kamov, od pet tona nosivosti, kao hitnu pomoć zbog velikog broja požara.
<div class="embed-block"><div><div style="left: 0; width: 100%; height: 0; position: relative; padding-bottom: 48%; padding-top: 120px;"><iframe src="https://cdn.iframe.ly/api/iframe?app=1&url=https%3A%2F%2Fetv.me%2Fdrustvo%2Fbesovic-stize-pomoc-od-avio-helikopterske-jedinice-mup-a-srbije-ocekujemo-pomoc-i-iz-hrvatske&key=87ca3314a9fa775b5c3a7726100694b0" style="top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; position: absolute; border: 0;" allowfullscreen></iframe></div></div></div>
To je saopštio potpredsednik Vlade i ministar unutrašnjih poslova Srbije Ivica Dačić.
<div class="embed-block"><div><div style="left: 0; width: 100%; height: 0; position: relative; padding-bottom: 75%; padding-top: 120px;"><iframe src="https://cdn.iframe.ly/api/iframe?app=1&url=https%3A%2F%2Fetv.me%2Fdrustvo%2Fbojanovic-preozbiljan-pozar-velikih-razmjera-buknuo-u-piperskom-naselju-durkovicu-otezano-gasenje-zbog-zadimljenosti&key=87ca3314a9fa775b5c3a7726100694b0" style="top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; position: absolute; border: 0;" allowfullscreen></iframe></div></div></div>
On je rekao da će kod nas biti upućeno sedam pripadnika MUP-a Srbije, šest iz Helikopterske jedinice i jedan iz Sektora za vanredne situacije.
<div class="embed-block"><div><div style="left: 0; width: 100%; height: 0; position: relative; padding-bottom: 54.9784%; padding-top: 120px;"><iframe src="https://cdn.iframe.ly/api/iframe?app=1&url=https%3A%2F%2Fetv.me%2Fhronika%2Fpozar-u-buljarici-i-canju-vatrogasci-na-terenu-ulazu-maksimalne-napore&key=87ca3314a9fa775b5c3a7726100694b0" style="top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; position: absolute; border: 0;" allowfullscreen></iframe></div></div></div>
- Kako je rečeno, prvi zadatak će biti gašenje požara u okolini Podgorice, ali u svakom slučaju što god bude bilo potrebno, imaćemo u vidu da možemo da odgovorimo na cijeloj teritoriji Crne Gore. Istovremeno, mi imamo spremne kapacitete upravo zbog mogućih požara u našoj zemlji. Mi smo rasporedili drugi helikopter Kamov koji se nalazi stacioniran u južnoj Srbiji da može odmah da reaguje i još pet helikoptera imamo koji mogu da budu upotrebljeni za gašenje požara - rekao je on.
U Srbiji, kaže, trenutno nema velikog broja požara.
- U svakom slučaju, imajući u vidu da je sada situacija kod nas trenutno bolja, da nema velikog broja požara, po nalogu predsjednika, sada kreće ova ekipa i ruski helikopter Kamov koji je najveći u regionu što se tiče kapaciteta, pet tona nosivosti i siguran sam da će pomoći Crnoj Gori da neutrališe požare - poručio je Dačić.

Dačić: Crnoj Gori šaljemo helikopter Kamov za gašenje požara

Požari danas bukte i u Nikšiću, a vatrogasci su na području te opštine spasili više kuća.
Vatra je, kako prenosi RTNK, zahvatila područja Sjenokosa, Duge, Bukovika, Zakraja, Golije i Župe, a vatrogasci su raspoređeni na svim žarištima kako bi spriječili širenje plamena i zaštitili kuće i imovinu mještana.
Teške vremenske prilike, visoke temperature i jak vjetar otežavaju gašenje.
- Trenutno je najkritičnije u Zakraju i Dugi. Jak vjetar otežava naše akcije gašenja. Sve ugrožene kuće smo odbranili - kazao je komandir Vatrogasno-spasilačke jedinice Nikšić Slavko Tadić.

Gori i u nikšićkoj opštini: Ugrožene bile i kuće, gašenje otežava vjetar

Veći dio Zagoriča trenutno je bez struje zbog ispada na trafostanici.
To su saopštili iz Crnogorskog elektrodistributivnog sistema (CEDIS).
<div class="embed-block"><div style="max-width: 640px;"><div style="left: 0; width: 100%; height: 0; position: relative; padding-bottom: 56.25%;"><iframe src="https://cdn.iframe.ly/api/iframe?app=1&url=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fcedisonline%2Fposts%2Fpfbid02qf47MWdA7SakMNZ2BeFq4CwC4RKrqKspVnTWyu96yv2ooHf6a5esJz1t3KvjdaVml&key=87ca3314a9fa775b5c3a7726100694b0" style="top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; position: absolute; border: 0;" allowfullscreen></iframe></div></div></div>
- Zbog ispada KB 10 kV “Stambena Zagorič 2” iz TS 35/10 kV “Gorica A”, bez napajanja električnom energijom ostao je veći dio Zagoriča - područje između Ulice Piperske, željezničke pruge, Ulice Nikole Tesle, Ulice Ludvika Kube, brda Gorice, škole i vrtića Mali Princ - kazali su oni.
Ekipe su, kako su dodali, na terenu.

Veći dio Zagoriča trenutno bez struje zbog ispada na trafo stanici

Za adaptaciju Osnovne škole „Šćepan Đukić“ u Lijevoj Rijeci, koja je u toku, opredijeljeno je preko 23,3 hiljade eura - saopšteno je iz Ministarstva prosvjete, nauke i inovacija (MPNI). 
 
Navodi se da radovi obuhvataju zamjenu dijela fasadne bravarije, sanaciju fasade, zamjenu rasvjete i podova. 
 
- Vrijednost ugovorenih radova iznosi 23.305 eura bez PDV-a, a sredstva za realizaciju obezbijeđena su iz budžeta MPNI - istakli su u saopštenju. 
 
Iz Ministarstva su poručili da radovi predstavljaju dio kontinuiranih aktivnosti tog Vladinog resora usmjerenih na unapređenje kvaliteta školske infrastrukture i stvaranje bezbjednog i podsticajnog okruženja za učenike i nastavnike u svim krajevima Crne Gore.

Za adaptaciju škole u Lijevoj Rijeci 23,3 hiljade eura

Otkrivanju spomenika ozloglašenom četničkom komandantu Pavlu Đurišiću prekjuče je prisustvovao i Vladimir Janković iz Beograda, član Zemunskog klana, saradnik Vojnobezbjednosne agencije Srbije i Bezbjednosno-informativne agencije, pišu Vijesti pozivajući se na izvore iz bezbjednosnog sektora.
Da je Janković prisustvovao događaju, vidi se i na fotografijama fotoreportera tog lista Borisa Pejovića, koji je u subotu u popodnevnim satima, nakon uklanjanja spomenika, maltretiran, dok je njegov kolega Stevo Vasiljević iz Pobjede fizički napadnut.
Janković je, kako pišu Vijesti pozivajući se na izvore iz bezbjednosnog sektora, porijeklom iz beranskog sela Dapsiće.
Ranjavan je u Budvi 2007. godine, u bašti restorana „Jadranska straža“. Tada su ubijeni ukrajinski državljanin Adalbert Šut i Vladimir Rakočević.
Navodno je Vladimir Janković bio i vođa (Team Leader) za obuku ozloglašene ruske plaćeničke grupe Vagner u Angoli.
Na svojoj Fejsbuk stranici objavio je veliki broj fotografija pravoslavnih crkava i manastira koje je obilazio po svijetu i Crnoj Gori, među kojima su i fotografije s pokojnim mitropolitom Amfilohijem, kao i njegovim nasljednikom Joanikijem, zatim sa tivatskim parohom Mijajlom Backovićem, sveštenikom Jovanom Plamencem kod crkve na Rumiji...
Jankovića, koji se prethodno prezivao Ćorac, je u objavi na Fejsbuku pomenuo i Slavko Perošević, jedan od vođa blokada puta koje je u Šavniku organizovala lokalna opozicija. Perošević se juče pohvalio da je poslije 84 godine postao „prvi četnički vojvoda koji je položio zakletvu“ u Crnoj Gori.
- Zakletvu sam položio pred mitropolitom Metodijem i sveštenstvom, kao i pred četničkim vojvodama Miletom Pavićevićem Čičom, Stankom Magudom, Gigom Božovićem, Slavkom Labovićem i Ćorcem... - napisao je Perošević koji je bio jedan od učesnika prosrpskog protesta u Nikšiću 13. jula 2022. godine, na kojem je došlo do nasilnih incidenata.

Saradnik BIA prisustvovao otkrivanju spomenika Đurišiću

Pamflet istorijskog revizionizma, poluistina, prećutkivanja, propagandnog falsifikovanja, u formatu dokumentarnog filma o 13. julu, kojim se normalizuje velikosrpska mitologija, osvanuo je sredinom jula na Jutjub kanalu prosrpske Demokratske narodne partije (DNP), a premijerno je prikazan na Adria Televiziji.
Neskriveni i ključni cilj lažnih istorijskih konstrukcija u ovom uratku jesu otvorena delegitimizacija crnogorske borbe za obnovu državnosti, osporavanje autentičnosti antifašističkog ustanka iz 1941. godine, ali i da se zatomi istina o okupaciji Crne Gore 1918. godine Podgoričkom skupštinom i nametne narativ da su Crnogorci zapravo Srbi koji treba da se vrate sebi.
<h2>TAJNI PODACI O AUTORSTVU</h2>
Transparentnih podataka o režiji, produkciji i autorstvu nema, ali je mnogo toga jasno - a prije svega da je film u javnost plasiran u jeku sve intenzivnije revizije istorije u Crnoj Gori i dok politička vladajuća struja koristi svaki mogući alat - od institucionalne moći do medijske propagande - kako bi poništila crnogorski istorijski i identitetski kontinuitet.
Film od samog početka ne krije da ima političko-revizionističku agendu pošto naratorka u prvim minutima govori o tome da „Crna Gora ima dvije zastave, himne, dva imena, dva pravca ali i dvije istorije“ - tako otvoreno afirmišući „istoriju“ napisanu iz velikosrpskog ugla.
To nije samo ulazna tačka u pokušaj da se gledaoci ubijede da su „dvije istorije“ ravnopravne - da se ne radi o sukobu činjenica i političkoj propagandi, nego i priznanje da autori filma, ko god oni bili, ne prihvataju zvaničnu, međunarodno priznatu i utemeljenu istoriju Crne Gore.
<h2>KLJUČNA ZAMJENA TEZA</h2>
Tako se, pored ostalog, italijanska okupacija iz 1941. godine koristi kao zgodan izgovor da se prikriju mnogo dublji i trajniji ožiljci - poput onih iz 1918. kada je Crna Gora anektirana, a Karađorđevićima omogućeno da pod maskom „volje srpskog naroda“ sebi pripoje novu teritoriju - da bi Srbija, proširena Crnom Gorom i Makedonijom, tvorila kraljevinu tri naroda - Srba, Hrvata i Slovenaca.
Tada su srpski agenti poslati u Podgoricu, proglašeni „velikom narodnom skupštinom“ i, uz prismotru srpske žandarmerije, izglasali brisanje države Crne Gore - odnosno rezoluciju koju je srpska vlast napisala na Krfu, a kojom se okupacija Crne Gore prihvata proglašenjem pripojenja Srbiji.
U tom trenutku je postojala redovna crnogorska narodna skupština, i to po tadašnjem ustavu jedina koja je mogla raspolagati sudbinom ove države, ali desilo se što se desilo.
Uslijedio je Božićni ustanak, spaljivanje hiljada crnogorskih domova, progon komita, ubijanje onih koji su bili vjerni crnogorstvu i državnoj slobodi. Dvadesetak godina kasnije, a pošto je narod bio za to da zajednica bude organizovana tako da sve zemlje budu slobodne i ravnopravne - a što su srpski politčari odbijali, desio se Petrovdanski sabor na kojem su federalisti, na čelu sa Sekulom Drljevićem, uz Italijane proglasili nezavisnost.
No, ovako posloženih fakata u DNP-ovom i Adrijinom uratku nema. Oni, bez bilo kakvog detaljisanja, konstatuju da je u tom periodu Crna Gora bila dio Zetske banovine, što prati i dalje navođenje da je parola crnogorskih komunista bila „srpstvo, slovenstvo, sloboda“ ili, kako naratorka kaže: „tadašnje rukovodstvo crnogorskih komunista je sebe i te kako smatralo Srbima. Čak i oni koji su se nacionalno izjašnjavali kao Crnogorci nijesu na srpstvo gledali kao na nešto što je strano, nametnuto ili neprijateljsko“.
Sve to vodi do njihove suštine - tvrdnje da je „ustanak 13. jula 1941. bio borba za zajedničku jugoslovensku državu“, odnosno, po njihovom poimanju, za crnogorsko zajedništvo sa Srbijom, a da je deklaracija donijeta 12. jula bila težnja ka separatizmu koja je idućeg dana dobila odgovor.
Ovo je ključna zamjena teza jer je ustanak 13. jula, prije svega, bio antifašistička odbrana dostojanastva naroda koji nije zaboravio ni Podgoričku skupštinu, niti prihvatio ideju da mu se ponovo o sudbini odlučuje „odozgo“. Crna Gora se borila za slobodu - od fašizma i hegemonije, zato je jasno da se plasiranjem narativa o trinaestojulskom ustanku kroz prizmu „jugoslovenskog patriotizma“, a ne i crnogorskog otpora dugotrajnoj fašisitčkoj manipulaciji identitetom, pokušava zbrisati srpska prljava uloga okupatora, a samim tim i crnogorski subjektivitet u Trinaestojulskom ustanku.
<h2>POKUŠAJ DEMONIZACIJE SUPROTSTAVLJANJA SRPSKOJ HEGEMONIJI</h2>
Dodatno, karakterisanjem deklaracije koja je donijeta 12. jula „težnjom ka separatizmu“ između redova se opasno implicira da je svaki zahtjev za crnogorskom nezavisnošću sam po sebi fašistički, a ta teza im služi i za diskreditaciju savremenih crnogorskih državotvornih ideja.
Pored toga, Sekula Drljević, politički lider crnogorskih federalista i separatista koji je isprva svoje djelovanje bazirao na protivljenju srpskoj aneksiji Crne Gore 1918. godine, u filmu se poredi sa Antom Pavelićem - vođom ustaškog pokreta koji je predvodio genocidni režim NDH koji je odgovoran za smrt stotine hiljada ljudi - i to uz tvrdnju da je bio zamišljen kao crnogorski pandan ustaškom poglavniku, tj. da je Crna Gora 1941. trebalo da bude fašistički protektorat sličan NDH.
Kolaboracija Drljevića sa fašistima ostaje fakat - ali se on u ovom filmu demonizuje kao ustaški pandan - iako nikad nije imao oružane snage, niti sprovodio represiju nad bilo kakvim civilima - dok su, sa druge strane, mnogi četnički komandati, poput Pavla Đurišića i Draže Mihailovića, sarađivali sa Italijanima i nacistima - i to ništa manje - nego mnogo više.
Samim tim je jasno da je Drljević, koliko god bio sporan, tvorcima ovog filma poslužio isključivo da bi zalaganje za crnogorsku državnost prikazali kao oličenje fašizma - što im onda i omogućava pravdanje narativa u kojem je jedino čista opcija prosrpska - a sve drugo izdajničko. Zato njegovo poređenje sa Pavelićem služi samo kao alat za brisanje legitimiteta crnogorskih političkih pokreta koji su se suprotstavili srpskoj hegemoniji.
Svime time se pokušava zatvoriti prostor za bilo kakvu diskusiju o crnogorskoj državnosti - jer ako je svaka priča o nezavisnosti fašizam - onda je, valjda, jedina antifašistička opcija ostanak u velikosrpskoj dimenziji.
<h2>,,PRANJE“ ČETNIČKOG POKRETA&nbsp;</h2>
Iako su saradnja četničkog vođe Draže Mihailovića sa okupatorskim silama i masovni zločini nad civilima koji su se suprotstavljali kolaboraciji neupitni, nepobitni i jasni, u filmu se pokušalo ,,pranje” četničke biografije, predstavljajući kolaboraciju četnika Pavla Đurišića sa Italijanima kao - „reakciju na komunističke zločine“.
Tako naratorka kaže da su komunistički zločini „prouzrokovali odluku četnika da sklope ratni sporazum sa Italijanima - sa ciljem uništenja komunista“. Koji su to zločini komunista 1941. godine natjerali četnike na kolaboraciju sa fašistima Pircija Birolija - nije objašnjeno. Očito jer nije se mogla isfabrikovati ,,nova istorija”.&nbsp;
A kako to u propagandnim uratcima obično i biva, jedan narativ temelj je za drugi - pravdanje četnika brzo vodi i do rusofilije koja se silu na sramotu predstavlja kao oličenje crnogorskog mentaliteta.
- Važan faktor motivacije među borcima NOB-a, naročito Crnogorcima, bila je privrženost Moskvi koja je, sem iz ideoloških razloga, proisticala iz tradicionalnih i ratničkih spona prethodnih stoljeća. Još od 18. vijeka osnovni elementi crnogorske državnosti obrazovanja i duhovnosti uživali su jedinu podršku u Rusiji. Poznata krilatica „sa Lovćena kliče vila, oj Rusijo majko mila“ bila je dio mentaliteta mladih partizana. Ne treba da nas čudi što je samo u Crnoj Gori ustaljeni partizanski pozdrav „smrt fašizmu sloboda narodu“ dijelom zamijenjen sa „crvena armija je s nama pobjeda je naša“ - navodi naratorka, dramatično falsifikujući istoriju, sve radi predstavljanja Crnogoraca kao „pravoslavnog“ kulturnog i ideološkog svijeta koji prirodno gravitira ka Srbiji i Rusiji.&nbsp;
Time su u ovom filmu zanemareni i zbrisani svi temelji crnogorskog građanskog i sekularnog identiteta, a trenutno stanje u državi i neophodni otpor srpsko-ruskom uticaju između redova upakovani u izdaju sopstvenog karaktera.&nbsp;
<h2>„DRUGOSRBIJANCI“ I „MONTENEGRINI“</h2>
Ne čudi što je jedan od sagovornika u ovom uratku, pored predstavnika Istorijskog instituta i Milana Kneževića i srpski istoričar, profesor Filozofskog fakulteta u Beogradu i jedan od ideologa velikosrpskog projekta, Čedomir Antić, koji docira o tome kako u Crnoj Gori „nema drugosrbijanaca“.
- Svi drugosrbijanci su postali montenegrini. To je vrlo zanimljivo i govori da je to jedinstvena zemlja. Bila je srpska, danas više nije. Toliko su netolerantni ti ljudi da ne priznaju srpstvo - govori Antić.
Nijesu anonimni autori ovog filma ni prvi ni jedini koji su pokušali lansirati tezu o tome da je crnogorski identitet tvorevina nekadašnjeg komunističkog vođe Milovana Đilasa.&nbsp;
- U jugoslovenskoj javnosti toga vremena nerijetko je bilo zastupljeno stanovište o Đilasu kao tvorcu crnogorske nacije - neki će reći jedne izrazito anti-srpske pojave i dezintegrativnog faktora u odnosu na srpski nacionalni korpus. Sa današnjeg aspekta, postavlja se pitanje da li je to baš tako. Đilasovo nacionalno opredjeljenje bilo je u većem dijelu života nesumnjivo srpsko. O tome govore njegova centralna literalna djela - navodi naratorka.
Na to se nadovezuje Antić koji ističe da „vidimo da je on drugosrbijanac“, te da je „to srpstvo kod njega jako relativno“.
- Zvaničan stav Komunističke partije Jugoslavije prema crnogorskoj naciji nije bio još uvijek jasno i u potpunosti definisan. Crnogorsku naciju je trebalo, po stavu Komunističke partije Jugoslavije, u perodu pred izbijanje rata tek definisati i naučno objasniti. Iz tog razloga je to pitanje ostavljeno za poslije rata. A onda je ponuđeno najviđenijem Crnogorcu među komunistima da ga definiše i na neki način postavi kao model za novu naciju u novoj državi. Ta ličnost bio je Milovan Đilas...Iskustvo ovog rata govori da crnogorski narod, ne samo što je ustao protiv okupatora, nego je pošao i protiv onih struja koje su htjele da ga odvoje od Srba - govori naratorka.
Suština svih ovih navoda je ista: ubijediti Crnogorce da su zapravo Srbi - a kako to uvjerljivije učiniti nego reći da je upravo „tvorac nacije“ u biti Srbin - koji se samo radi partijskih interesa zalagao za crnogorstvo.
<h2>REHABILITACIJA DEVEDESETIH</h2>
Tokom cijelog filma konstanta je nametanje narativa da su crnogorska nacija i državnost produkt manipulacija i zavjere protiv srpstva - uz osporavanje svakog procesa koji je vodio do emancipacije naše države.&nbsp;
Tako Antić riječima da je „dugoročno pobijedila „nidologija“ koja je imala veliku sreću i u jugoslovenskoj državi učinila sve da odvoji Srbiju od Crne Gore“ samo učvršćuje korijene ratnih devedesetih - čiji krici, kroz pritiske i pokušaje podrivanja suverenosti - što iznutra - to i spolja, i danas odjekuju Crnom Gorom.
Dokaz za to je i tvrdnja da je uplivom hrvatskog nacionalizma u vrh crnogorskog dijela KP u potpunosti je narušen „revolucionarni moral čiji su nosioci bili upravo srpski komunisti“.&nbsp;
I više je nego jasno da se radi o grubom pokušaju kriminalizacije crnogorske državnosti i to kroz rehabilitaciju velikosrpske hegemonije čija je suština uvijek bila, i danas jeste, teza da su svi drugi identiteti na ovim prostorima devijantni, nepostojeći – odnosno izdajnički.
<h2>VELIČANJE AB REVOLUCIJE</h2>
U nastavku filma autori su se dotakli Antibirokratske revolucije nazivajući je „savršenim primjerom sadejstva između crnogorstva i srpstva“ - kao da nije riječ o politički dirigovanom puču tadašnjeg režima Slobodana Miloševića kojim je u Crnoj Gori instalirano njemu odano rukovodstvo radi namjere da kontroliše Predsjedništvo SFRJ - a što se nije moglo bez podrške zvanične Crne Gore.
No, ni ovo nije ništa novo, niti čudi, kada se uzme u obzir da je upravo DNP bio jedan od nosioca nastavka kontrarevolucije - odnosno litija 2020. godine. Obje kontrarevolucije su osmišljene i koordinisane iz Beograda, a nacionalizam i navodna ugroženost crkve iskorišteni za vraćanje Crne Gore u velikosrpski kolosjek i ostvarenje njihovih interesa.&nbsp;
Obje su, u konačnom, imale razarajući efekat po crnogorsko društvo i demokratski razvoj.
<h2>VOZ I ŠINE</h2>
Završni dio filma kulminira otvorenim poricanjem i omalovažavanjem savremene državnosti Crne Gore i referendumske volje.
- Riječi i nedjela Štedimlije i Drljevića referendumski su nadglasale borbu naših predaka koji su živote dali boreći se protiv tekovina 12. jula. Iako je 13. jul i danas Dan državnosti Crne Gore - on je nažalost samo broj na zidnom kalendaru, odmah pored slavske ikone kod onih koji je još uvijek imaju. Nerijetko u narodnoj skupštini i u javnosti možemo da čujemo kako se mnogi pozivaju na narodno-oslobodilačku borbu, istrajavanje na himni koja predstavlja ništa drugo do plagijat ratnog zločinca Sekule Drljevića. Priča o precima koji su se borili za slobodu trebalo bi da nam daju danas zajednički put i pravac kojim treba da idemo - navodi naratorka u završnom dijelu.
Nastavlja dociranjem o odnosu crnogorstva i srpstva.&nbsp;
- U našoj državi se najbolje oslikava kroz metaforu kolosjeka: jedno bez drugog ne može da funkcioniše, odnosno voz ne može da nastavi dalje. Potreban je balans jer zabluda je da vlak može zamijeniti voz i da je povijest važnija od istorije. Moramo biti svjesni riječi naših predaka, ne smijemo doživjeti sudbinu Kajina i Avelja, jer braća su braća čak i kada se posvađaju jer ako se odreknemo prošlosti nećemo imati ni budućnost - govori naratorka.
Ova metafora ne znači nikakvo „pomirenje“ niti simboliše bratstvo - već podređenost. Voz predstavlja Crrnu Goru - koja, prema njihovom poimanju, ne može ići bez šina - odnosno Srbije.
Tako je napravljen puni krug: u samoj završnici je potvrđeno da je glavna vodilja ovog uratka upravo nastavak diskursa i velikodržavnih pretenzija koje su 1918, ali i devedesetih započele oružjem, a u 21. vijeku nastavljene sofisticiranijim sredstvima - prije svega institucionalnom revizijom istorije.

DNP i Adria TV revizionistički dokumentarni film o 13. julu iskoristili da još jednom nametnu narativ da su Crnogorci Srbi koji treba da se vrate sebi

Incident koji se odigrao juče u selu Gornje Zaostro kod Berana, tokom uklanjanja spomenika zločincu Pavlu Đurišiću, kada su fizički i verbalno zlostavljani novinari imao je elemente linča, a država je pokazala da nema stvarnu kontrolu nad tim prostorom, opisao je Pobjedin novinski fotograf Stevo Vasiljević za Televiziju E dramatične trenutke koje je doživio, zajedno sa kolegama Borisom Pejovićem i Balšom Rudovićem iz Vijesti.
Kako je naveo, jutro na lokaciji proteklo je mirno, uz korektan odnos domaćina. No, po povratku iz Berana, kada je počelo uklanjanje biste situacija je eskalirala.
- Na platou gdje smo ranije normalno radili, masa je krenula ka nama. U jednom trenutku to je bilo na ivici linča. Ljudi su nas vrijeđali, gurali, prijetili. Meni je jedan čovjek razbio kameru pivskom bocom, pa pokušao da me udari po glavi. Drugi, stariji muškarac, zaletio se na mene s nožem. Svi su bili naoružani, masa bez kontrole. U takvim uslovima prestajete da izvještavate i pokušavate da se zaštitite - kazao je Vasiljević.
On tvrdi da je incident mogao da bude spriječen u nekoliko sekundi, jer su, prema njegovim riječima, kontrolu nad događajem imali sveštenici, a ne državne institucije.&nbsp;
- Oni su faktički određivali šta se može, a šta ne. Da je sveštenik, s kojim smo ujutro ljubazno razgovarali, prišao i rekao ‘stanite da vidimo što se dešava’, masa bi stala. Ali on se povukao. Saruman kad kaže ‘kreni’, Orci krenu. Kad kaže ‘stani’, Orci stanu. Tako je to izgledalo - opisao je.
Vasiljević smatra da incident pokazuje ozbiljan problem – da izvršna vlast ne kontroliše dio teritorije Crne Gore, te da se više apsolutno ne osjeća bezbjedno jer predstavnici izvršne vlasti ne mogu garantovati bezbjednost na teritoriji države.
- Ako ja, kao novinar sa decenijama iskustva i akreditacijom u svim državnim organima, treba da tražim od sveštenog lica ‘blagoslov’ da bih radio, onda to znači da oni kontrolišu taj prostor. Država tu ne važi. Pravila ponašanja određuju sveštena lica - rekao je Vasiljević.
On je povukao paralelu sa situacijama u kojima države izgube suverenitet nad dijelom teritorije.&nbsp;
- Kao što Ukrajina nema kontrolu nad Krimom, tako i ovdje, kad prođete tunel kod Kolašina, čini mi se da država više nema kontrolu. To je poraz institucija. Odluke tamo donose druge organizacije, ne izvršna vlast – kazao je Vasiljević.
On je kritikovao i odsustvo policije tokom događaja.&nbsp;
- Na događaju koji je zabranjen, nije bilo nijednog policajca. Kada nema policije kada prijeti ozbiljna eskalacija, To je još jedan dokaz da tamo država nema kontrolu – kazao je on.&nbsp;
Vasiljević je upozorio da situacija u kojoj građani i novinari počinju sami da organizuju svoju zaštitu vodi u anarhiju.&nbsp;
- Ako ja moram da razmišljam kako da se sam zaštitim na događaju u Crnoj Gori, to znači da država ne funkcioniše. Ipak, nastaviću da izvještavam, jer je to jedini način da ti prostori jednog dana postanu sigurni – poručio je Vasiljević.

Vasiljević: Na sjeveru Crne Gore država nema kontrolu, odluke tamo donose druge strukture

Povampirene velikosrpske i četničke falange nemaju problem sa razumom i logikom. Razuma kod njih manjka od samog starta, jer da se javlja makar u česticama, ne bi danas novočetnici jednako voleli saradnike nacista (četnike, JVuO) i potomke dela onih koji su nacizmu stali nogom za vrat (Ruse, odnosno Putina).&nbsp;
Na logici tek padaju. Tvrde da su poštovaoci "prvog gerilskog antifašističkog pokreta u Evropi", misleći na formacije Draže Mihailovića. I dok su Mihailovićeve četničke formacije imale bar neke dve istorijski potvrđene bitke protiv nacista, pre nego što su postale njihova verna pomoćna vojska i koljači civila, današnji simpatizeri pokreta DM ne vide contradictio in adjecto čak ni u činjenici da sebe nazivaju antifašističkim pokretom, a podižu spomenik fašisti koga je odlikovao Adolf Hitler.
Ta bi zbrka u glavama pojedinaca bila lako rešiva na nivou Toponica ili Kovin u Srbiji, odnosno Dobrota u Crnoj Gori, da nosioci političke vlasti u ove dve države ne igraju "stiskavac" upravo s baštinicima tih retrogradnih ideja. Trljkajući se znojavim telima s dlakavim četništvom u ritmu "drma mi se na šubari cveće", političari u stvari plešu s najprimitivnijim i najzaostalijim, shodno tome i najkrvoločnijim, delom biračkog tela.&nbsp;
Tim trulim kompromisom trenutno obezbeđuju sebi glasove, ali istovremeno guraju obe države u živi pesak velikosrpskog šovinizma, iz koga se u ranijim, ne tako davnim prilikama, izlazilo teškom mukom i uz velike žrtve. I kako sada vidimo - samo privremeno.
No, pisali smo već o minornom intelektualnom i moralnom kapacitetu ljudi koji su se, u tranzicionom periodu i usled prirodnog nezadovoljstva nedovoljnim napretkom dvaju država pod demokratskim vlastima, dočepali političke vlasti. Njihov je učinak - u Srbiji od 2012, a u Crnoj Gori od 2020. - merljiv vekovima: države su civilizacijski i ekonomski vratili u XVIII, a građane mentalno i logički u XIII vek.
Danas ćemo se pozabaviti njihovim drugim trulim kompromisom, erotski vrućim plesom s organizacijom koja je poslednjih godina pedantno očistila svoje redove od svih progresivnih, slobodnomislećih i zdravorazumskih ljudi. Onom koja upravo ovih dana u Beogradu završava javni inkvizitorski obračun s poslednjom dvojicom teologa koji su se usudili da je kritikuju: s Vukašinom Milićevićem i Blagojem Pantelićem. Dakle, pozabavićemo se organizacijom koja sebe naziva "Srpska pravoslavna crkva", dočim je u međucrkvenoj komunikaciji to Crkva Srbije.
Iako je već od početka devedesetih SPC korisno poslužila balkanskom kasapinu Slobodanu Miloševiću u nastojanju da ratom i etničkim čišćenjem zadrži "sve Srbe u jednoj državi", ta je crkva tek od demokratskih promena 2000. godine postala zaista država u državi. Ne samo da ne plaća nikakav porez na svoju razgranatu privrednu delatnost, nego država pokriva doprinose sveštenika za penziono i zdravstveno osiguranje. Najzad, malo-malo Vlada opredeli neka sredstva za gradnju ili renoviranje hramova, izdaju se i obavezne doplatne poštanske markice, a stižu i bogate donacije iz inostranstva, najviše od ruske države i crkve.
<h2>ĆAR ZA VAJDU</h2>
Kako neki čitalac ovakvog pisanja uvek kaže ono čuveno "da, ali", da ga predupredimo: slične privilegije u Srbiji imaju i ostale verske zajednice. Ipak, slika davanja i uticaja biće potpuna tek kada kažemo da se po popisu 2022. u Srbiji čak 81,1 odsto građana izjasnilo kao pravoslavac, dok sve ostale verske zajednice i ateisti i agnostici zajedno čine preostalih 18,9 procenata.&nbsp;
Doduše, u praksi, većina deklarativnih vernika ne ponaša se kao vernik, pa crkve zvrje prazne. SPC zato od ideje da živi od parohijala, a ne od državnih davanja i oprosta troškova, beži kao đavo od krsta. I tu da bacimo dodatno svetlo podsećanjem na činjenicu da je u deset godina koje su prethodile tom popisu, u Srbiji izgrađeno oko hiljadu crkava, i samo 13 škola.
Dakle, davanjima pravoslavnoj crkvi, političari obezbeđuju njenu podršku, a s obzirom na razgranatost crkvenog sistema i veliki uticaj u narodu, to je možda i investicija s najbržim povratom u poslovnom okruženju. Iako je Ustavom crkva odvojena od države, normalizuje se neformalni političko-crkveni brak iz interesa, i tako sveštenstvo podržava galantnost trenutne vladajuće političke opcije, podržavajući njenu politiku.
U praksi, bar u Srbiji, popovi SPC postali su vrhovni autoritet za sve. Od abortusa do dogmatizovanog Kosova, od vaspitanja dece do nacionalnih pitanja koja su, od 2012. posebno, izgrađena na velikosrpskom šovinizmu i težnji za hegemonijom. Iako bi državne institucije morale da budu laičke, svaki državni organ ili opština imaju slavu, vojska se koristi u verskim ceremonijama, vreme se meri po verskom kalendaru, politički funkcioneri pokazuju svoju religioznost u svakoj situaciji, nema manifestacije kojoj vrh crkve nije gost, a redovno se ide kod patrijarha po duhovni savet.&nbsp;
U Crnoj Gori, opet, svedoci smo posebnog apsurda. Crkva koja zvanično ne priznaje postojanje čitavog jednog naroda (što sadrži i elemente krivičnog dela), koja teritoriju Crne Gore tretira kao teritoriju Srbije, aktivno učestvuje u političkom životu, "komanduje" političkim strankama i njihovim liderima, javno demonstrirajući prezir prema svakom obliku državne vlasti i državnim simbolima Crne Gore. Nema bolje ilustracije za to od odnosa Ljubiše Ostojića - Metodija prema podizanju spomenika ratnom zločincu i saradniku okupatora, kojom je prilikom intonirana i himna strane države, Srbije. Tim stavom, on nije samo bacio pod noge i hrišćanstvo i moral, on je bacio pod noge državu, i tu, u stvari, dolazimo do suštine problema.
Ne postoji, niti u modernom demokratskom društvu sme da postoji, verska ili bilo kakva druga organizacija, koja je "starija" od države. Ne po godini osnivanja, koja je nebitna, već po statusu. Ono šta je ključno je da je država po svojoj suštini zajednica svih njenih građana, dok je crkva - kao i svaka druga uža organizacija (udruženje, klub, savez...) - zajednica tek jednog dela stanovnika države. I u tom je smislu država "starija": zakoni države (moraju da) se primenjuju (i) na crkve i na vernike, crkveni "zakoni" važe samo interno, za one koji su "članovi" crkve i time njene "zakone" prihvataju.
Ne postoji, i ne sme da postoji, nekakav "temeljni ugovor" ili bilo kakav drugi akt ili dokument, koji pripadnicima jedne organizacije (verske, ili bilo koje druge), daje veća prava i manje obaveza nego ostalim građanima. Odnosno, ako tako šta postoji, Ustavni sud mora da reaguje i obezbedi jednakost svih pred Ustavom.
<h2>ISKAČE OSIGURAČ</h2>
Naravno, treba imati u vidu i činjenicu da su svojim ustavima i Srbija i Crna Gora definisane kao sekularne, odnosno, da je crkva odvojena od države. Otuda je u obe zemlje nedopustivo - a da je demokratske i parlamentarne svesti bilo bi i politički kažnjivo - svako koketiranje političara sa religijskom (ili najzad i bilo kojom drugom) organizacijom, kojim se jedan deo društva favorizuje. Jer, političar - posebno onaj na vlasti - obavlja funkciju od javnog interesa i predstavlja i zastupa jednako sve građane, a ne samo svoje simpatizere i ne samo vernike "svoje" crkve. Vera je, kao i kod svakog drugog građanina, njegova privatna, intimna stvar. I ona, u stvari, ostaje na vratima verskog hrama i privatnog doma.
Treba li, najzad, uopšte naglašavati da religijska pravila dotiču samo vernike i da ni u kom obliku i ni na koji način ne smeju da postanu uobičajena za celo društvo, a nekmoli opšteobavezna? Treba li pominjati da crkvi nije mesto u politici, ni u kom obliku ili formi?
Srbija i Crna Gora, na žalost, prečesto i previše se manifestuju kao prepolitička društva. Lično konjukturno i opšte moderno u ove dve države su izgleda uobičajeni motivi delovanja. Interes države i nacije je uvek u senci lukrativnog. Kako se svojevremeno pohrlilo u kom-partiju zarad vajde, sada se trči u religiju zbog ćara. Vera i versko se potežu u cilju jačanja nacionalizma i pravdanja nepočinstava koja se rade, ili tek planiraju.
Pravo verništvo i "snaga vere" u obe države bi se lako izmerili ukidanjem državnih sredstava verskim organizacijama (sem za verske objekte pod zaštitom države, kad važe posebna pravila) i uvođenjem parohijala. Što će reći: ako si član crkve, to članstvo moraš da platiš; koliko članova, toliki je i crkveni guber.&nbsp;
Do tog momenta je, međutim, još dalek put. Na njemu se crkva pruža onoliko koliko joj politika, vođena sopstvenim sebičnim ili na drugom mestu isplaniranim interesima, dopušta. Nekad uspe da "ukoči", svesna sopstvenih religijskih i moralnih normi, ali u poslednje vreme sve češće "iskače osigurač". A to onda nije samo unutarcrkveno pitanje, to je pitanje dalekosežnih i krupnih posledica.
Crkva mora da se vrati u pravni poredak i u okvire suštine sopstvenog postojanja. Ako to nije moguće, zabrana delovanja - bar tamo gde nije u matičnoj državi, plus ispitivanje poslovanja, odgovornost za narušavanje zakonom zaštićenih verskih objekata, pa čak i krivično gonjenje crkvenih velikodostojnika, uprkos odredbama nekakvih ugovora, uopšte nisu nerealna opcija.

Tag: policijska-akademija