Službenici granične policije juče su sankcionisali dvije osobe na graničnim prelazima na sjeveru države. U mjestu Gubavač u Bijelom Polju, zaustavili su i kontrolisali vozilo marke “Citroen” bjelopoljskih registarskih oznaka kojim je upravljao S.A. (65), saopšteno je iz policije.
- Pregledom tovarnog dijela vozila policijski službenici u saradnji sa carinskim službenicima Odsjeka za suzbijanje krijumčarenja, pronašli su veću količinu robe - razne vrste alata, bez odgovarajuće dokumentacije, ukupne vrijednosti skoro 4.000 eura, koju su carinski službenici oduzeli. Sa događajem je upoznat tužilac u Osnovnom državnom tužilaštvu u Bijelom Polju koji se izjasnio da se u radnjama S.A. stiču elementi krivičnog djela nedozvoljena trgovina, te će protiv S.A. biti podnijeta krivična prijava u redovnom postupku- navodi se u saopštenju.
U drugoj kontroli, na graničnom prelazu Ranče, kontrolisali su V.R. (45), državljanina Republike Srbije koji je upravljao vozilom marke “Peugeot”.
- Pregledom ovog lica pronađeno je manje pakovanje u kojem se nalazila biljna materija za koju se sumnja da je opojna droga marihuana. Osim toga, ovo lice je podvrgnuto testu na prisustvo opojnih droga u organizmu na koji je bio pozitivan. On je lišen slobode zbog prekršaja iz Zakona o sprečavanju zloupotrebe droga, te mu je sudija za prekršaje izrekao novčanu kaznu u iznosu od 300 eura, dok je zbog prekršaja iz Zakona o bezbjednosti saobraćaja na putevima kažnjen novčanom kaznom u iznosu od 900 eura- kazali su iz policije.
Iz policije su poručili da je on od strane inspektora za strance &nbsp;sankcionisan zbog neprijavljenog boravka i donijeto mu je rješenje o protjerivanju iz Crne Gore.

Portal ETV

original

viewImage

baseImage

610x380

500x500

400x240

400x203

thumbnail

UP: Državljanin Srbije uhapšen zbog narkotika, Bijelopoljcu krivična prijava zbog nedozvoljene trgovine

Protiv Beranca V.S. (50) podnijeta je krivična prijava zbog sumnje da je počinio krivično djelo nedozvoljena trgovina.
Policijski službenici kontrolisali su putničko motorno vozilo u Rožajama kojim je upravljao V.S. kada je policija pronašla više vreća sa raznom obućom i tekstilnom robom, za koje vozač nije posjedovao prateću dokumentaciju.
O događaju je obaviješten nadležni tužilac iz Osnovnog državnog tužilaštva u Rožajama, koji se izjasnio da se u konkretnom slučaju radi o krivičnom djelu nedozvoljena trgovina, te je naloženo da se protiv ovog lica podnese krivična prijava u redovnom postupku.
- Kontinuiranom borbom protiv sive ekonomije i nezakonitih tokova robe, službenici Regionalnog centra bezbjednosti „Sjever“ doprinose zaštiti ekonomskog poretka i interesa građana - saopšteno je iz Uprave policije.

Kod Beranca u auto pronađeno više vreća sa švercovanom obućom

Protiv I.Š (19) podnijeta je krivična prijava zbog sumnje da je izvršio krivično djelo nedozvoljena trgovina, saopšteno je iz Uprave policije i Uprave carina.&nbsp;
Policija je pretresom kod I.Š. i E.Š. (51), takođe državljanina Srbije, pronašla veće količine tekstilne i druge robe ukupne vrijednosti oko 23.500 eura, bez dokumentacije.&nbsp;
Kako je navedeno, službenici Mobilne jedinice Regionalnog centra granične policije „Sjever“ su u saradnji sa službenicima Uprave carina, u cilju suzbijanja sive ekonomije, u mjestu Dapsići u Beranama zaustavili i kontrolisali teretno motorno vozilo novopazarskih registarskih oznaka kojim je upravljao E.Š. (51), državljanin Republike Srbije, a sa kojim se u vozilu nalazio I.Š. (19), takođe državljanin Republike Srbije.
Sa događajem je policija, kako se dodaje, upoznala nadležnog tužioca u Osnovnom državnom tužilaštvu u Beranama koji se izjasnio da se protiv I.Š. podnese krivična prijava u redovnom postupku zbog sumnje da je izvršio krivično djelo nedozvoljena trgovina.
- Ovakve aktivnosti potvrđuju odlučnost državnih organa da bez kompromisa stanu na put svim oblicima ilegalne trgovine i sive ekonomije, štiteći time zakonitost, ekonomski sistem i interese građana Crne Gore - zaključuje se u saopštenju.&nbsp;

Krivična prijava protiv državljanina Srbije zbog nedozvoljene trgovine robom vrijednosti preko 23.500 eura

Osnovno državno tužilaštvo u Podgorici odredilo je zadržavanje do 72 sata M. K. zbog osnovane sumnje da je učinio krivično djelo nedozvoljena trgovina.
Osumnjičeni je, kako se navodi u saopštenju, zatečen sa putničkim motornim vozilom u kojem se nalazilo 120 kilograma rezanog duvana.
- On je već osuđivan za isto krivično djelo - kazali su iz podgoričkog ODT-a.

Zadržavanje do 72 sata: U automobilu pronađeno 120 kilograma rezanog duvana

Protiv turskog državljanina S.M. (43) podnijeta je krivična prijava jer su kod njega pronađeni duvanski proizvodi bez dokumentacije, vrijedni 1.300 eura.
Službenici granične policije u Bijelom Polju, su juče oko 12 sati, na putnom pravcu Prijepolje-Bijelo Polje, u mjestu Nedakusi, kontrolisali putničko motorno vozilo, tivatskih registarskih oznaka, kojim je upravljao S.M, sa privremenim boravkom u Crnoj Gori.
- Pregledom vozila pronađeni su i oduzeti nargila, 111 kutija duvana za nargile različitih proizvođača, i dva paketa od po 10 kilograma u kojima se nalazio žar za nargilu, bez odgovarajuće dokumentacije, procijenjene vrijednosti oko 1.300 eura - saopšteno je iz Uprave policije.
S.M. je kako se sumnja, navedene proizvode kupio u Srbiji od nepoznate osobe, sa namjerom da ih proda u Crnoj Gori za veću vrijednost.
Nakon sprovedene kriminalističke obrade, a po nalogu postupajućeg tužioca u Osnovnom državnom tužilaštvu u Bijelom Polju protiv S.M. je podnijeta krivična prijava zbog sumnje da je izvršio krivično djelo nedozvoljena trgovina.&nbsp;
- Službenici Uprave policije nastavljaju sa prioritetnim aktivnostima na suzbijanju i prevenciji prekograničnog kriminala, podizanju nivoa bezbjednosti i pojačanim kontrolama u cilju sprečavanja izvršenja krivičnih djela i prekršaja - poručuju iz Uprave policije.

Turskom državljaninu oduzeti duvanski proizvodi vrijednosti 1300 eura

Osnovno državno tužilaštvo u Podgorici odredilo je zadržavanje do 72 sata Z.S. zbog sumnje da je izvršio krivično djelo nedozvoljena trgovina.
Z.S. se sumnjiči da je od NN lica na Kamionskoj pijaci i na pijaci u Tuzima, od početka godine, neovlašćeno kupio 4.237 paklica cigareta raznih vrsta bez akciznih markica, vrijednosti oko 7.000 eura.
Prema navodima ODT-a, osumnjičeni je cigarete namjeravao da proda na teritoriji Podgorice.
&nbsp;

Osumnjičen da je kupio 4.237 paklica cigareta bez akciznih markica

Protiv Novljanina B.L. (52) podnijeta je krivična prijava zbog sumnje da je da je počinio krivično djelo nedozvoljena trgovina.
Policija je na magistralnom putu Pljevlja – Granični prelaz “Ranče” kontrolisala putničko motorno vozilo hercegnovskih registarskih oznaka i vozača kod kojeg je prilikom kontrole pronađeno preko 300 litara alkoholnog pića različitih proizvođača, i oko 250 kilograma prehrambenih proizvoda različite vrste i proizvođača, za koje se sumnja da su namijenjeni daljoj neovlašćenoj prodaji.
- Isti nije posjedovao ovlašćenje za trgovinu i navedena roba je oduzeta - saopšteno je iz Uprave policije.
Policijski službenici su po nalogu Osnovnog državnog tužilaštva u Pljevljima protiv B.L. podnijeli krivičnu prijavu.

Kod Novljanina pronađeno preko 300 litara alkohola i 250 kg prehrambenih proizvoda

Nikšićka i pljevaljska policija podnijele su krivične prijave protiv pet osoba zbog nedozvoljene trgovine i posjedovanja narkotika.
- Preduzimajući aktivnosti u cilju suzbijanja tzv. ulične prodaje narkotika, službenici Odjeljenja bezbjednosti Nikšić su pretresom stana i drugih prostorija koje koristi G.V. (44) pronašli 300 komada tableta različitih vrsta, za koje se sumnja da su namijenjene uličnoj prodaji. Policijski službenici su Višem državnom tužilaštvu u Podgorici podnijeli krivičnu prijavu protiv G.V. zbog sumnje da je izvršio krivično djelo neovlašćena proizvodnja, držanje i stavljanje u promet opojnih droga - kazali su u policiji.
U nastavku aktivnosti, policijski službenici su u saradnji sa službenicima Uprave carina i službenicima Tržišne inspekcije, izvršili pretres i kontrolu trgovinskih objekata kao i objekata stanovanja i tom prilikom &nbsp;od B.B. (49) oduzeli 170 paklica cigareta različitih proizvođača bez akcizne markice, od M.D. (43) 206 paklica cigareta različitih proizvođača bez akcizne markice i od R.J. (49) oko 400 litara alkoholnog pića različitih proizvođača, takođe bez akcizne markice.
- Protiv B.B, M.D. i R.J, je Osnovnom državnom tužilaštvu u Nikšiću podnijeta krivična prijava zbog sumnje da su izvršili krivično djelo nedozvoljena trgovina - istakli su u policiji.
Pljevljska policija pretresom objekta M.S. (65) pronašli su oko 28 kg rezanog duvana. Protiv njega je po nalogu tužioca podnijeta krivična prijava zbog sumnje da je počinio krivično djelo nedozvoljena trgovina.

Pet krivičnih prijava zbog nedozvoljene trgovine i narkotika u Pljevljima i Nikšiću

Predsjednik SNP-a Vladimir Joković u ime partije i u svoje lično ime izrazio je, kako je naveo, najdublju zahvalnost i iskreno divljenje svim vatrogascima i hrabrim građanima Crne Gore koji ovih dana, neumorno i požrtvovano, danonoćno gase požare po Crnoj Gori i bore se sa vatrenom stihijom.&nbsp;
- Vaša hrabrost, izdržljivost i spremnost da rizikujete sopstvene živote kako biste zaštitili druge, njihove domove i našu prirodu, čine vas istinskim herojima današnjice. Posebno nas inspiriše vaša plemenitost – to što, vođeni srcem, stajete pred opasnost kako biste sačuvali ono što svima nama mnogo znači. U vama je spoj snage zajedništva i čestitosti, vrline koje čine temelj našeg društva. Vaša djela govore više od riječi, a vaša žrtva i dobrota svima nama ostaju trajna lekcija humanosti - naveo je Joković.&nbsp;
Prema njegovim riječima, ovakva solidarnost i humanost ulivaju nadu i pokazuju da u teškim trenucima znamo biti jedni uz druge.&nbsp;
- Crna Gora je ponosna na vas, a vaša djela ostaće upisana kao primjer istinske odanosti i ljubavi prema svojoj zemlji", naveo je Joković - zaključuje Joković.&nbsp;

Joković vatrogascima: Crna Gora je ponosna, vaša djela primjer istinske odanosti i ljubavi prema svojoj zemlji

U Buljarici požar još nije pod kontrolom.  <figure> <img src="https://publisher-publish.s3.eu-central-1.amazonaws.com/pb-etv/swp/8p72gy/media/20250812080852_c414d7af2528a977d1b2f415ae3145039972b8305843e49adbe67387e674bb80.jpg" data-media-id="editor_0" data-image-id="20250812080852_c414d7af2528a977d1b2f415ae3145039972b8305843e49adbe67387e674bb80" data-rendition-name="original" width="1600" height="900" loading="lazy" alt="Požar u Buljarici "> <figcaption>Požar u Buljarici(Photo: Duško Mihailović)</figcaption> </figure>  Prema informacijama Antene M, vatrogasci brane kuće. Vidna je ogromna količina dima i teško se diše, javljaju čitaoci.&nbsp; <div class="embed-block"><div><div style="left: 0; width: 100%; height: 0; position: relative; padding-bottom: 56.25%;"><iframe src="https://cdn.iframe.ly/api/iframe?url=https%3A%2F%2Fyoutu.be%2FM7o8F3bUnpY&key=87ca3314a9fa775b5c3a7726100694b0" style="top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; position: absolute; border: 0;" allowfullscreen scrolling="no" allow="accelerometer *; clipboard-write *; encrypted-media *; gyroscope *; picture-in-picture *; web-share *;"></iframe></div></div></div>

U Buljarici i dalje kritično, vatrogasci brane kuće

Agencija za audiovizuelne medijske usluge (AMU) nastavila je kampanju „Na istoj smo strani“, posvećenu jačanju medijske pismenosti i kritičkog odnosa prema informacijama, uz podršku dvoje istaknutih crnogorskih sportista – rukometaša Mladena Rakčevića i teniserke Danke Kovinić.
Njihovo učešće, saopštili su iz AMU, doprinosi širenju poruke o važnosti odgovornog korišćenja medijskih sadržaja i podstiče savjestan pristup medijima, posebno među mlađim generacijama.
Rakčević, proslavljeni reprezentativac, poručio je da je medijska pismenost „danas važna kao i svaki ozbiljan trening – jer traži disciplinu, razmišljanje i odgovornost“. Dodao je da svaka riječ i svaka objava nose težinu i mogu biti presudne da nekome budu podstrek da ustraje, bilo na sportskom terenu, u školi ili u životnim izazovima.
Kovinić, koja je prošle godine nosila zastavu Crne Gore na Olimpijskim igrama u Parizu, istakla je da i u digitalnom prostoru važi pravilo pripremljenosti.
&nbsp;– Bilo da se nalazimo na teniskom terenu ili u medijskom okruženju, važno je da igru razumijemo i da budemo informisani učesnici. Bez znanja i kritičkog pristupa lako ostajemo „sa druge strane mreže“ – poručila je Kovinić.
Iz AMU podsjećaju da kampanja „Na istoj smo strani“ podrazumijeva seriju od 12 video-klipova sa javnim ličnostima iz sporta, kulture, novinarstva i drugih oblasti.&nbsp;
Svi materijali dostupni su na zvaničnim kanalima AMU i platformi „Medijska pismenost Crna Gora“, kao i na sajtu www.medijskapismenost.me.

Sportska pojačanja kampanji „Na istoj smo strani“ – pridružili se Mladen Rakčević i Danka Kovinić

Benzin je od danas skuplji cent, dok je cijena eurodizela niža tri centa, saopšteno je iz Ministarstva energetike i rudarstva.
Cijena eurosuper 95 i 98 će u narednih 15 dana iznositi 1,43 eura, odnosno 1,46 eura.
Eurodizel će se u naredne dvije sedmice prodavati po cijeni od 1,34 eura.
Lož ulje je pojeftinilo četiri centa na 1,28 eura.
Posljednje promjene cijena goriva bile su 29. jula, kada je eurodizel poskupio cent, a lož ulje dva centa.
Prema odredbama Uredbe o načinu obrazovanja maksimalnih maloprodajnih cijena naftnih derivata, naredni obračun će se obaviti 25. avgusta, a eventualno izmijenjene vrijednosti naftnih derivata važiće od 26. avgusta.

Od danas skuplji benzin

Otkrivanju spomenika ozloglašenom četničkom komandantu Pavlu Đurišiću prekjuče je prisustvovao i Vladimir Janković iz Beograda, član Zemunskog klana, saradnik Vojnobezbjednosne agencije Srbije i Bezbjednosno-informativne agencije, pišu Vijesti pozivajući se na izvore iz bezbjednosnog sektora.
Da je Janković prisustvovao događaju, vidi se i na fotografijama fotoreportera tog lista Borisa Pejovića, koji je u subotu u popodnevnim satima, nakon uklanjanja spomenika, maltretiran, dok je njegov kolega Stevo Vasiljević iz Pobjede fizički napadnut.
Janković je, kako pišu Vijesti pozivajući se na izvore iz bezbjednosnog sektora, porijeklom iz beranskog sela Dapsiće.
Ranjavan je u Budvi 2007. godine, u bašti restorana „Jadranska straža“. Tada su ubijeni ukrajinski državljanin Adalbert Šut i Vladimir Rakočević.
Navodno je Vladimir Janković bio i vođa (Team Leader) za obuku ozloglašene ruske plaćeničke grupe Vagner u Angoli.
Na svojoj Fejsbuk stranici objavio je veliki broj fotografija pravoslavnih crkava i manastira koje je obilazio po svijetu i Crnoj Gori, među kojima su i fotografije s pokojnim mitropolitom Amfilohijem, kao i njegovim nasljednikom Joanikijem, zatim sa tivatskim parohom Mijajlom Backovićem, sveštenikom Jovanom Plamencem kod crkve na Rumiji...
Jankovića, koji se prethodno prezivao Ćorac, je u objavi na Fejsbuku pomenuo i Slavko Perošević, jedan od vođa blokada puta koje je u Šavniku organizovala lokalna opozicija. Perošević se juče pohvalio da je poslije 84 godine postao „prvi četnički vojvoda koji je položio zakletvu“ u Crnoj Gori.
- Zakletvu sam položio pred mitropolitom Metodijem i sveštenstvom, kao i pred četničkim vojvodama Miletom Pavićevićem Čičom, Stankom Magudom, Gigom Božovićem, Slavkom Labovićem i Ćorcem... - napisao je Perošević koji je bio jedan od učesnika prosrpskog protesta u Nikšiću 13. jula 2022. godine, na kojem je došlo do nasilnih incidenata.

Saradnik BIA prisustvovao otkrivanju spomenika Đurišiću

Povampirene velikosrpske i četničke falange nemaju problem sa razumom i logikom. Razuma kod njih manjka od samog starta, jer da se javlja makar u česticama, ne bi danas novočetnici jednako voleli saradnike nacista (četnike, JVuO) i potomke dela onih koji su nacizmu stali nogom za vrat (Ruse, odnosno Putina).&nbsp;
Na logici tek padaju. Tvrde da su poštovaoci "prvog gerilskog antifašističkog pokreta u Evropi", misleći na formacije Draže Mihailovića. I dok su Mihailovićeve četničke formacije imale bar neke dve istorijski potvrđene bitke protiv nacista, pre nego što su postale njihova verna pomoćna vojska i koljači civila, današnji simpatizeri pokreta DM ne vide contradictio in adjecto čak ni u činjenici da sebe nazivaju antifašističkim pokretom, a podižu spomenik fašisti koga je odlikovao Adolf Hitler.
Ta bi zbrka u glavama pojedinaca bila lako rešiva na nivou Toponica ili Kovin u Srbiji, odnosno Dobrota u Crnoj Gori, da nosioci političke vlasti u ove dve države ne igraju "stiskavac" upravo s baštinicima tih retrogradnih ideja. Trljkajući se znojavim telima s dlakavim četništvom u ritmu "drma mi se na šubari cveće", političari u stvari plešu s najprimitivnijim i najzaostalijim, shodno tome i najkrvoločnijim, delom biračkog tela.&nbsp;
Tim trulim kompromisom trenutno obezbeđuju sebi glasove, ali istovremeno guraju obe države u živi pesak velikosrpskog šovinizma, iz koga se u ranijim, ne tako davnim prilikama, izlazilo teškom mukom i uz velike žrtve. I kako sada vidimo - samo privremeno.
No, pisali smo već o minornom intelektualnom i moralnom kapacitetu ljudi koji su se, u tranzicionom periodu i usled prirodnog nezadovoljstva nedovoljnim napretkom dvaju država pod demokratskim vlastima, dočepali političke vlasti. Njihov je učinak - u Srbiji od 2012, a u Crnoj Gori od 2020. - merljiv vekovima: države su civilizacijski i ekonomski vratili u XVIII, a građane mentalno i logički u XIII vek.
Danas ćemo se pozabaviti njihovim drugim trulim kompromisom, erotski vrućim plesom s organizacijom koja je poslednjih godina pedantno očistila svoje redove od svih progresivnih, slobodnomislećih i zdravorazumskih ljudi. Onom koja upravo ovih dana u Beogradu završava javni inkvizitorski obračun s poslednjom dvojicom teologa koji su se usudili da je kritikuju: s Vukašinom Milićevićem i Blagojem Pantelićem. Dakle, pozabavićemo se organizacijom koja sebe naziva "Srpska pravoslavna crkva", dočim je u međucrkvenoj komunikaciji to Crkva Srbije.
Iako je već od početka devedesetih SPC korisno poslužila balkanskom kasapinu Slobodanu Miloševiću u nastojanju da ratom i etničkim čišćenjem zadrži "sve Srbe u jednoj državi", ta je crkva tek od demokratskih promena 2000. godine postala zaista država u državi. Ne samo da ne plaća nikakav porez na svoju razgranatu privrednu delatnost, nego država pokriva doprinose sveštenika za penziono i zdravstveno osiguranje. Najzad, malo-malo Vlada opredeli neka sredstva za gradnju ili renoviranje hramova, izdaju se i obavezne doplatne poštanske markice, a stižu i bogate donacije iz inostranstva, najviše od ruske države i crkve.
<h2>ĆAR ZA VAJDU</h2>
Kako neki čitalac ovakvog pisanja uvek kaže ono čuveno "da, ali", da ga predupredimo: slične privilegije u Srbiji imaju i ostale verske zajednice. Ipak, slika davanja i uticaja biće potpuna tek kada kažemo da se po popisu 2022. u Srbiji čak 81,1 odsto građana izjasnilo kao pravoslavac, dok sve ostale verske zajednice i ateisti i agnostici zajedno čine preostalih 18,9 procenata.&nbsp;
Doduše, u praksi, većina deklarativnih vernika ne ponaša se kao vernik, pa crkve zvrje prazne. SPC zato od ideje da živi od parohijala, a ne od državnih davanja i oprosta troškova, beži kao đavo od krsta. I tu da bacimo dodatno svetlo podsećanjem na činjenicu da je u deset godina koje su prethodile tom popisu, u Srbiji izgrađeno oko hiljadu crkava, i samo 13 škola.
Dakle, davanjima pravoslavnoj crkvi, političari obezbeđuju njenu podršku, a s obzirom na razgranatost crkvenog sistema i veliki uticaj u narodu, to je možda i investicija s najbržim povratom u poslovnom okruženju. Iako je Ustavom crkva odvojena od države, normalizuje se neformalni političko-crkveni brak iz interesa, i tako sveštenstvo podržava galantnost trenutne vladajuće političke opcije, podržavajući njenu politiku.
U praksi, bar u Srbiji, popovi SPC postali su vrhovni autoritet za sve. Od abortusa do dogmatizovanog Kosova, od vaspitanja dece do nacionalnih pitanja koja su, od 2012. posebno, izgrađena na velikosrpskom šovinizmu i težnji za hegemonijom. Iako bi državne institucije morale da budu laičke, svaki državni organ ili opština imaju slavu, vojska se koristi u verskim ceremonijama, vreme se meri po verskom kalendaru, politički funkcioneri pokazuju svoju religioznost u svakoj situaciji, nema manifestacije kojoj vrh crkve nije gost, a redovno se ide kod patrijarha po duhovni savet.&nbsp;
U Crnoj Gori, opet, svedoci smo posebnog apsurda. Crkva koja zvanično ne priznaje postojanje čitavog jednog naroda (što sadrži i elemente krivičnog dela), koja teritoriju Crne Gore tretira kao teritoriju Srbije, aktivno učestvuje u političkom životu, "komanduje" političkim strankama i njihovim liderima, javno demonstrirajući prezir prema svakom obliku državne vlasti i državnim simbolima Crne Gore. Nema bolje ilustracije za to od odnosa Ljubiše Ostojića - Metodija prema podizanju spomenika ratnom zločincu i saradniku okupatora, kojom je prilikom intonirana i himna strane države, Srbije. Tim stavom, on nije samo bacio pod noge i hrišćanstvo i moral, on je bacio pod noge državu, i tu, u stvari, dolazimo do suštine problema.
Ne postoji, niti u modernom demokratskom društvu sme da postoji, verska ili bilo kakva druga organizacija, koja je "starija" od države. Ne po godini osnivanja, koja je nebitna, već po statusu. Ono šta je ključno je da je država po svojoj suštini zajednica svih njenih građana, dok je crkva - kao i svaka druga uža organizacija (udruženje, klub, savez...) - zajednica tek jednog dela stanovnika države. I u tom je smislu država "starija": zakoni države (moraju da) se primenjuju (i) na crkve i na vernike, crkveni "zakoni" važe samo interno, za one koji su "članovi" crkve i time njene "zakone" prihvataju.
Ne postoji, i ne sme da postoji, nekakav "temeljni ugovor" ili bilo kakav drugi akt ili dokument, koji pripadnicima jedne organizacije (verske, ili bilo koje druge), daje veća prava i manje obaveza nego ostalim građanima. Odnosno, ako tako šta postoji, Ustavni sud mora da reaguje i obezbedi jednakost svih pred Ustavom.
<h2>ISKAČE OSIGURAČ</h2>
Naravno, treba imati u vidu i činjenicu da su svojim ustavima i Srbija i Crna Gora definisane kao sekularne, odnosno, da je crkva odvojena od države. Otuda je u obe zemlje nedopustivo - a da je demokratske i parlamentarne svesti bilo bi i politički kažnjivo - svako koketiranje političara sa religijskom (ili najzad i bilo kojom drugom) organizacijom, kojim se jedan deo društva favorizuje. Jer, političar - posebno onaj na vlasti - obavlja funkciju od javnog interesa i predstavlja i zastupa jednako sve građane, a ne samo svoje simpatizere i ne samo vernike "svoje" crkve. Vera je, kao i kod svakog drugog građanina, njegova privatna, intimna stvar. I ona, u stvari, ostaje na vratima verskog hrama i privatnog doma.
Treba li, najzad, uopšte naglašavati da religijska pravila dotiču samo vernike i da ni u kom obliku i ni na koji način ne smeju da postanu uobičajena za celo društvo, a nekmoli opšteobavezna? Treba li pominjati da crkvi nije mesto u politici, ni u kom obliku ili formi?
Srbija i Crna Gora, na žalost, prečesto i previše se manifestuju kao prepolitička društva. Lično konjukturno i opšte moderno u ove dve države su izgleda uobičajeni motivi delovanja. Interes države i nacije je uvek u senci lukrativnog. Kako se svojevremeno pohrlilo u kom-partiju zarad vajde, sada se trči u religiju zbog ćara. Vera i versko se potežu u cilju jačanja nacionalizma i pravdanja nepočinstava koja se rade, ili tek planiraju.
Pravo verništvo i "snaga vere" u obe države bi se lako izmerili ukidanjem državnih sredstava verskim organizacijama (sem za verske objekte pod zaštitom države, kad važe posebna pravila) i uvođenjem parohijala. Što će reći: ako si član crkve, to članstvo moraš da platiš; koliko članova, toliki je i crkveni guber.&nbsp;
Do tog momenta je, međutim, još dalek put. Na njemu se crkva pruža onoliko koliko joj politika, vođena sopstvenim sebičnim ili na drugom mestu isplaniranim interesima, dopušta. Nekad uspe da "ukoči", svesna sopstvenih religijskih i moralnih normi, ali u poslednje vreme sve češće "iskače osigurač". A to onda nije samo unutarcrkveno pitanje, to je pitanje dalekosežnih i krupnih posledica.
Crkva mora da se vrati u pravni poredak i u okvire suštine sopstvenog postojanja. Ako to nije moguće, zabrana delovanja - bar tamo gde nije u matičnoj državi, plus ispitivanje poslovanja, odgovornost za narušavanje zakonom zaštićenih verskih objekata, pa čak i krivično gonjenje crkvenih velikodostojnika, uprkos odredbama nekakvih ugovora, uopšte nisu nerealna opcija.

Vrele igre pod mantijom

Pamflet istorijskog revizionizma, poluistina, prećutkivanja, propagandnog falsifikovanja, u formatu dokumentarnog filma o 13. julu, kojim se normalizuje velikosrpska mitologija, osvanuo je sredinom jula na Jutjub kanalu prosrpske Demokratske narodne partije (DNP), a premijerno je prikazan na Adria Televiziji.
Neskriveni i ključni cilj lažnih istorijskih konstrukcija u ovom uratku jesu otvorena delegitimizacija crnogorske borbe za obnovu državnosti, osporavanje autentičnosti antifašističkog ustanka iz 1941. godine, ali i da se zatomi istina o okupaciji Crne Gore 1918. godine Podgoričkom skupštinom i nametne narativ da su Crnogorci zapravo Srbi koji treba da se vrate sebi.
<h2>TAJNI PODACI O AUTORSTVU</h2>
Transparentnih podataka o režiji, produkciji i autorstvu nema, ali je mnogo toga jasno - a prije svega da je film u javnost plasiran u jeku sve intenzivnije revizije istorije u Crnoj Gori i dok politička vladajuća struja koristi svaki mogući alat - od institucionalne moći do medijske propagande - kako bi poništila crnogorski istorijski i identitetski kontinuitet.
Film od samog početka ne krije da ima političko-revizionističku agendu pošto naratorka u prvim minutima govori o tome da „Crna Gora ima dvije zastave, himne, dva imena, dva pravca ali i dvije istorije“ - tako otvoreno afirmišući „istoriju“ napisanu iz velikosrpskog ugla.
To nije samo ulazna tačka u pokušaj da se gledaoci ubijede da su „dvije istorije“ ravnopravne - da se ne radi o sukobu činjenica i političkoj propagandi, nego i priznanje da autori filma, ko god oni bili, ne prihvataju zvaničnu, međunarodno priznatu i utemeljenu istoriju Crne Gore.
<h2>KLJUČNA ZAMJENA TEZA</h2>
Tako se, pored ostalog, italijanska okupacija iz 1941. godine koristi kao zgodan izgovor da se prikriju mnogo dublji i trajniji ožiljci - poput onih iz 1918. kada je Crna Gora anektirana, a Karađorđevićima omogućeno da pod maskom „volje srpskog naroda“ sebi pripoje novu teritoriju - da bi Srbija, proširena Crnom Gorom i Makedonijom, tvorila kraljevinu tri naroda - Srba, Hrvata i Slovenaca.
Tada su srpski agenti poslati u Podgoricu, proglašeni „velikom narodnom skupštinom“ i, uz prismotru srpske žandarmerije, izglasali brisanje države Crne Gore - odnosno rezoluciju koju je srpska vlast napisala na Krfu, a kojom se okupacija Crne Gore prihvata proglašenjem pripojenja Srbiji.
U tom trenutku je postojala redovna crnogorska narodna skupština, i to po tadašnjem ustavu jedina koja je mogla raspolagati sudbinom ove države, ali desilo se što se desilo.
Uslijedio je Božićni ustanak, spaljivanje hiljada crnogorskih domova, progon komita, ubijanje onih koji su bili vjerni crnogorstvu i državnoj slobodi. Dvadesetak godina kasnije, a pošto je narod bio za to da zajednica bude organizovana tako da sve zemlje budu slobodne i ravnopravne - a što su srpski politčari odbijali, desio se Petrovdanski sabor na kojem su federalisti, na čelu sa Sekulom Drljevićem, uz Italijane proglasili nezavisnost.
No, ovako posloženih fakata u DNP-ovom i Adrijinom uratku nema. Oni, bez bilo kakvog detaljisanja, konstatuju da je u tom periodu Crna Gora bila dio Zetske banovine, što prati i dalje navođenje da je parola crnogorskih komunista bila „srpstvo, slovenstvo, sloboda“ ili, kako naratorka kaže: „tadašnje rukovodstvo crnogorskih komunista je sebe i te kako smatralo Srbima. Čak i oni koji su se nacionalno izjašnjavali kao Crnogorci nijesu na srpstvo gledali kao na nešto što je strano, nametnuto ili neprijateljsko“.
Sve to vodi do njihove suštine - tvrdnje da je „ustanak 13. jula 1941. bio borba za zajedničku jugoslovensku državu“, odnosno, po njihovom poimanju, za crnogorsko zajedništvo sa Srbijom, a da je deklaracija donijeta 12. jula bila težnja ka separatizmu koja je idućeg dana dobila odgovor.
Ovo je ključna zamjena teza jer je ustanak 13. jula, prije svega, bio antifašistička odbrana dostojanastva naroda koji nije zaboravio ni Podgoričku skupštinu, niti prihvatio ideju da mu se ponovo o sudbini odlučuje „odozgo“. Crna Gora se borila za slobodu - od fašizma i hegemonije, zato je jasno da se plasiranjem narativa o trinaestojulskom ustanku kroz prizmu „jugoslovenskog patriotizma“, a ne i crnogorskog otpora dugotrajnoj fašisitčkoj manipulaciji identitetom, pokušava zbrisati srpska prljava uloga okupatora, a samim tim i crnogorski subjektivitet u Trinaestojulskom ustanku.
<h2>POKUŠAJ DEMONIZACIJE SUPROTSTAVLJANJA SRPSKOJ HEGEMONIJI</h2>
Dodatno, karakterisanjem deklaracije koja je donijeta 12. jula „težnjom ka separatizmu“ između redova se opasno implicira da je svaki zahtjev za crnogorskom nezavisnošću sam po sebi fašistički, a ta teza im služi i za diskreditaciju savremenih crnogorskih državotvornih ideja.
Pored toga, Sekula Drljević, politički lider crnogorskih federalista i separatista koji je isprva svoje djelovanje bazirao na protivljenju srpskoj aneksiji Crne Gore 1918. godine, u filmu se poredi sa Antom Pavelićem - vođom ustaškog pokreta koji je predvodio genocidni režim NDH koji je odgovoran za smrt stotine hiljada ljudi - i to uz tvrdnju da je bio zamišljen kao crnogorski pandan ustaškom poglavniku, tj. da je Crna Gora 1941. trebalo da bude fašistički protektorat sličan NDH.
Kolaboracija Drljevića sa fašistima ostaje fakat - ali se on u ovom filmu demonizuje kao ustaški pandan - iako nikad nije imao oružane snage, niti sprovodio represiju nad bilo kakvim civilima - dok su, sa druge strane, mnogi četnički komandati, poput Pavla Đurišića i Draže Mihailovića, sarađivali sa Italijanima i nacistima - i to ništa manje - nego mnogo više.
Samim tim je jasno da je Drljević, koliko god bio sporan, tvorcima ovog filma poslužio isključivo da bi zalaganje za crnogorsku državnost prikazali kao oličenje fašizma - što im onda i omogućava pravdanje narativa u kojem je jedino čista opcija prosrpska - a sve drugo izdajničko. Zato njegovo poređenje sa Pavelićem služi samo kao alat za brisanje legitimiteta crnogorskih političkih pokreta koji su se suprotstavili srpskoj hegemoniji.
Svime time se pokušava zatvoriti prostor za bilo kakvu diskusiju o crnogorskoj državnosti - jer ako je svaka priča o nezavisnosti fašizam - onda je, valjda, jedina antifašistička opcija ostanak u velikosrpskoj dimenziji.
<h2>,,PRANJE“ ČETNIČKOG POKRETA&nbsp;</h2>
Iako su saradnja četničkog vođe Draže Mihailovića sa okupatorskim silama i masovni zločini nad civilima koji su se suprotstavljali kolaboraciji neupitni, nepobitni i jasni, u filmu se pokušalo ,,pranje” četničke biografije, predstavljajući kolaboraciju četnika Pavla Đurišića sa Italijanima kao - „reakciju na komunističke zločine“.
Tako naratorka kaže da su komunistički zločini „prouzrokovali odluku četnika da sklope ratni sporazum sa Italijanima - sa ciljem uništenja komunista“. Koji su to zločini komunista 1941. godine natjerali četnike na kolaboraciju sa fašistima Pircija Birolija - nije objašnjeno. Očito jer nije se mogla isfabrikovati ,,nova istorija”.&nbsp;
A kako to u propagandnim uratcima obično i biva, jedan narativ temelj je za drugi - pravdanje četnika brzo vodi i do rusofilije koja se silu na sramotu predstavlja kao oličenje crnogorskog mentaliteta.
- Važan faktor motivacije među borcima NOB-a, naročito Crnogorcima, bila je privrženost Moskvi koja je, sem iz ideoloških razloga, proisticala iz tradicionalnih i ratničkih spona prethodnih stoljeća. Još od 18. vijeka osnovni elementi crnogorske državnosti obrazovanja i duhovnosti uživali su jedinu podršku u Rusiji. Poznata krilatica „sa Lovćena kliče vila, oj Rusijo majko mila“ bila je dio mentaliteta mladih partizana. Ne treba da nas čudi što je samo u Crnoj Gori ustaljeni partizanski pozdrav „smrt fašizmu sloboda narodu“ dijelom zamijenjen sa „crvena armija je s nama pobjeda je naša“ - navodi naratorka, dramatično falsifikujući istoriju, sve radi predstavljanja Crnogoraca kao „pravoslavnog“ kulturnog i ideološkog svijeta koji prirodno gravitira ka Srbiji i Rusiji.&nbsp;
Time su u ovom filmu zanemareni i zbrisani svi temelji crnogorskog građanskog i sekularnog identiteta, a trenutno stanje u državi i neophodni otpor srpsko-ruskom uticaju između redova upakovani u izdaju sopstvenog karaktera.&nbsp;
<h2>„DRUGOSRBIJANCI“ I „MONTENEGRINI“</h2>
Ne čudi što je jedan od sagovornika u ovom uratku, pored predstavnika Istorijskog instituta i Milana Kneževića i srpski istoričar, profesor Filozofskog fakulteta u Beogradu i jedan od ideologa velikosrpskog projekta, Čedomir Antić, koji docira o tome kako u Crnoj Gori „nema drugosrbijanaca“.
- Svi drugosrbijanci su postali montenegrini. To je vrlo zanimljivo i govori da je to jedinstvena zemlja. Bila je srpska, danas više nije. Toliko su netolerantni ti ljudi da ne priznaju srpstvo - govori Antić.
Nijesu anonimni autori ovog filma ni prvi ni jedini koji su pokušali lansirati tezu o tome da je crnogorski identitet tvorevina nekadašnjeg komunističkog vođe Milovana Đilasa.&nbsp;
- U jugoslovenskoj javnosti toga vremena nerijetko je bilo zastupljeno stanovište o Đilasu kao tvorcu crnogorske nacije - neki će reći jedne izrazito anti-srpske pojave i dezintegrativnog faktora u odnosu na srpski nacionalni korpus. Sa današnjeg aspekta, postavlja se pitanje da li je to baš tako. Đilasovo nacionalno opredjeljenje bilo je u većem dijelu života nesumnjivo srpsko. O tome govore njegova centralna literalna djela - navodi naratorka.
Na to se nadovezuje Antić koji ističe da „vidimo da je on drugosrbijanac“, te da je „to srpstvo kod njega jako relativno“.
- Zvaničan stav Komunističke partije Jugoslavije prema crnogorskoj naciji nije bio još uvijek jasno i u potpunosti definisan. Crnogorsku naciju je trebalo, po stavu Komunističke partije Jugoslavije, u perodu pred izbijanje rata tek definisati i naučno objasniti. Iz tog razloga je to pitanje ostavljeno za poslije rata. A onda je ponuđeno najviđenijem Crnogorcu među komunistima da ga definiše i na neki način postavi kao model za novu naciju u novoj državi. Ta ličnost bio je Milovan Đilas...Iskustvo ovog rata govori da crnogorski narod, ne samo što je ustao protiv okupatora, nego je pošao i protiv onih struja koje su htjele da ga odvoje od Srba - govori naratorka.
Suština svih ovih navoda je ista: ubijediti Crnogorce da su zapravo Srbi - a kako to uvjerljivije učiniti nego reći da je upravo „tvorac nacije“ u biti Srbin - koji se samo radi partijskih interesa zalagao za crnogorstvo.
<h2>REHABILITACIJA DEVEDESETIH</h2>
Tokom cijelog filma konstanta je nametanje narativa da su crnogorska nacija i državnost produkt manipulacija i zavjere protiv srpstva - uz osporavanje svakog procesa koji je vodio do emancipacije naše države.&nbsp;
Tako Antić riječima da je „dugoročno pobijedila „nidologija“ koja je imala veliku sreću i u jugoslovenskoj državi učinila sve da odvoji Srbiju od Crne Gore“ samo učvršćuje korijene ratnih devedesetih - čiji krici, kroz pritiske i pokušaje podrivanja suverenosti - što iznutra - to i spolja, i danas odjekuju Crnom Gorom.
Dokaz za to je i tvrdnja da je uplivom hrvatskog nacionalizma u vrh crnogorskog dijela KP u potpunosti je narušen „revolucionarni moral čiji su nosioci bili upravo srpski komunisti“.&nbsp;
I više je nego jasno da se radi o grubom pokušaju kriminalizacije crnogorske državnosti i to kroz rehabilitaciju velikosrpske hegemonije čija je suština uvijek bila, i danas jeste, teza da su svi drugi identiteti na ovim prostorima devijantni, nepostojeći – odnosno izdajnički.
<h2>VELIČANJE AB REVOLUCIJE</h2>
U nastavku filma autori su se dotakli Antibirokratske revolucije nazivajući je „savršenim primjerom sadejstva između crnogorstva i srpstva“ - kao da nije riječ o politički dirigovanom puču tadašnjeg režima Slobodana Miloševića kojim je u Crnoj Gori instalirano njemu odano rukovodstvo radi namjere da kontroliše Predsjedništvo SFRJ - a što se nije moglo bez podrške zvanične Crne Gore.
No, ni ovo nije ništa novo, niti čudi, kada se uzme u obzir da je upravo DNP bio jedan od nosioca nastavka kontrarevolucije - odnosno litija 2020. godine. Obje kontrarevolucije su osmišljene i koordinisane iz Beograda, a nacionalizam i navodna ugroženost crkve iskorišteni za vraćanje Crne Gore u velikosrpski kolosjek i ostvarenje njihovih interesa.&nbsp;
Obje su, u konačnom, imale razarajući efekat po crnogorsko društvo i demokratski razvoj.
<h2>VOZ I ŠINE</h2>
Završni dio filma kulminira otvorenim poricanjem i omalovažavanjem savremene državnosti Crne Gore i referendumske volje.
- Riječi i nedjela Štedimlije i Drljevića referendumski su nadglasale borbu naših predaka koji su živote dali boreći se protiv tekovina 12. jula. Iako je 13. jul i danas Dan državnosti Crne Gore - on je nažalost samo broj na zidnom kalendaru, odmah pored slavske ikone kod onih koji je još uvijek imaju. Nerijetko u narodnoj skupštini i u javnosti možemo da čujemo kako se mnogi pozivaju na narodno-oslobodilačku borbu, istrajavanje na himni koja predstavlja ništa drugo do plagijat ratnog zločinca Sekule Drljevića. Priča o precima koji su se borili za slobodu trebalo bi da nam daju danas zajednički put i pravac kojim treba da idemo - navodi naratorka u završnom dijelu.
Nastavlja dociranjem o odnosu crnogorstva i srpstva.&nbsp;
- U našoj državi se najbolje oslikava kroz metaforu kolosjeka: jedno bez drugog ne može da funkcioniše, odnosno voz ne može da nastavi dalje. Potreban je balans jer zabluda je da vlak može zamijeniti voz i da je povijest važnija od istorije. Moramo biti svjesni riječi naših predaka, ne smijemo doživjeti sudbinu Kajina i Avelja, jer braća su braća čak i kada se posvađaju jer ako se odreknemo prošlosti nećemo imati ni budućnost - govori naratorka.
Ova metafora ne znači nikakvo „pomirenje“ niti simboliše bratstvo - već podređenost. Voz predstavlja Crrnu Goru - koja, prema njihovom poimanju, ne može ići bez šina - odnosno Srbije.
Tako je napravljen puni krug: u samoj završnici je potvrđeno da je glavna vodilja ovog uratka upravo nastavak diskursa i velikodržavnih pretenzija koje su 1918, ali i devedesetih započele oružjem, a u 21. vijeku nastavljene sofisticiranijim sredstvima - prije svega institucionalnom revizijom istorije.

DNP i Adria TV revizionistički dokumentarni film o 13. julu iskoristili da još jednom nametnu narativ da su Crnogorci Srbi koji treba da se vrate sebi

Javnost s pravom pita: zašto lider GP URA Dritan Abazović nije u petak bio u Beranama? Gdje je nestao čovjek koji je, kao premijer 2022. godine, svojim potpisom na Temeljni ugovor predao dio državnog suvereniteta Crkvi Srbije? Zašto nije bio prisutan da svjedoči posljedicama tog, po mnogima, izdajničkog čina? Zašto nije bio rame uz rame sa onima koji su u objektu Crkve Srbije slavili lik ratnog zločinca i četničkog komandanta Pavla Đurišića? Zar nije prirodno da se pojavi tamo gdje se njegovo djelo slavi – i to s aplauzima? Jer upravo je on – Dritan Abazović – omogućio ovakve scene. Scene u kojima se u crkve unose kipovi zločinaca, a država Crna Gora ne smije ni da pisne bez “blagoslova” Crkve Srbije. Sve to stoji kao posljedica potpisanog Temeljnog ugovora – dokumenta koji je, u tajnosti, bez javne rasprave, bez parlamentarne procedure, dogovoren s Porfirijem i Srbijom i potpisan u Vili Gorica, 3. avgusta 2022. godine. Tako se ne potpisuje ugovor u ime jedne suverene države. Tako se sklapa pakt u korist druge. Čudi što nije Abazović iskoristio priliku da ga – kako je najavljivao velikosrpski ideolog Matija Bećković – srpska omladina nosi na rukama. Podsjetimo se: - Kad bi Dritan Abazović sjutra stigao u Beograd, nosila bi ga srpska omladina na rukama - izjavio je Bećković nakon izbora 2020. Gdje su sada ti “mladi nosioci”? Gdje su srpski aplauzi za “najbolju investiciju velikosrpske politike” u Crnoj Gori? Tu su bili, spremni, ali Abazovića nije bilo. A bilo je za očekivati da Abazović bude među onima koji su slavili – jer on je omogućio sve: i kip zločinca, i crkvenu moć, i državnu nemoć. Omogućio je da se crkveni hramovi koriste kao političke tvrđave, a oltari kao pozornice za reviziju istorije. Možda je trebalo da bude tamo – da ga dočekaju “prepodobni” vjernici, spremni da mu zapjevaju, uz himnu Srbije. Jer da nije bilo njegovog potpisa – ništa od ovoga ne bi bilo moguće. Da, Dritan Abazović je potpisao Temeljni ugovor sa Crkvom Srbije – u ime Crne Gore, a bez Crne Gore. Ignorišući pravna upozorenja, protivljenje stručnjaka, akademske zajednice, NVO sektora, političara… Potpisao je ono što nijedan premijer jedne suverene države sebi ne bi smio dozvoliti. Zato pitamo: ako nije imao problem da potpiše, zašto ima problem da se pojavi? Slavili bi ga. Imaju i razloga.  <figure> <img src="https://publisher-publish.s3.eu-central-1.amazonaws.com/pb-etv/swp/8p72gy/media/20250808090832_0948673d748876542c9af02a2e055b3b9a4997af5d6306faba16fdc81d811951.jpg" data-media-id="editor_0" data-image-id="20250808090832_0948673d748876542c9af02a2e055b3b9a4997af5d6306faba16fdc81d811951" data-rendition-name="original" width="1118" height="745" loading="lazy" alt="Metodije drži liturgiju Pavle Đurišić"> </figure>

Tag: nedozvoljena-trgovina