Martinović: Privilegija je bila baviti se novinarstvom

Novinarka, modna kreatorka i menadžerka Slobodanka Seka Martinović gostovala je u emisiji Srećan dan, na Televiziji E. U današnjoj emisiji, govorila je o novinarskoj karijeri, kostimografiji i svojim interesovanjima.

Njoj je nedavno dodijeljena nagrada 19. decembar za 2024.godinu, radi velikog doprinosa razvoju i unapređenju kulturno umjetničkih dešavanja u Podgorici, i Crnoj Gori uopšte.

Nagrada, pogotovo kad je od svog grada onda je veliko priznanje i velika čast, kazala je Martinović.

- Mislim da sam jedna od onih koja nešto radi, nešto stvara, nijesam jedina, ima još mnogo ljudi koji bi zasluživali takve nagrade, ali koji nijesu vidljivi, iz mnogo razloga. Ja sam tu vrlo iskrena, meni je moj primarni posao, ta medijska eksponiranost u mom poslu, kao novinara, vjerovatno, pomogla da svi moji projekti, i sve stvari kojima sam se bavila, nekako budu ispromovisani, i to je jedna srećna okolnost. Ja znam mnogo ljudi koji rade divne stvari, ali nekako su nevidljivi, nekako su po strani, i zaista bih voljela da bar neki od njih osjete taj momenat. To je jedno posebno osjećanje, u trenutku kada saznate da ste dobili nagradu, mislim,  to je baš poseban momenat  - rekla je Martinović.

Sagovornica emisije Srećan dan se prisjetila Reinkarnacije, o načinu odijevanja princeza na crnogorskom dvoru, koja je nastala nakon njenog istraživanja.

- Možda jedan od prvih tekstova koji je objavljen, je upravo moje istraživanje na koji način su se odijevale princeze Petrović, kako su dolazile do informacija. Doduše, one su obilazile svjetske metropole, imale su prilike da kupuju sve ono što je u tom trenutku prestavljalo neki trend, a postojao je i svorski šnajderaj u kome su one to prilagođavale sebi, tako da je to jedan sofisticirani i elegantni stil koji su njegovale, koji je ipak bio drugačiji u odnosu na ono što je dolazilo iz Beča, Pariza, Rima, i drugih gradova. Kad su se god pojavljivale na nekim zvaničnim svečanostima, sa tom svojom elegancijom, sofisticiranošću koja je podrazumijevala odbacivanje svega što je bilo višak, jer je to bilo vrijeme kad je moda bila mnogo kitnjastija nego danas, kada su se koristili razni materijali, ostavljale vrlo, vrlo dobar utisak. To me inspirisalo, zato se kolekcija zove Reinkarnacija. To je bio salon Evropska ljepota, naravno za mene je to bio izuzetno veliki zalogaj, iz jedne male zemlje, za koju oni praktično i ne znaju da postoji neko ko se bavi modom. Ja sam se predstavila u Parizu 2001.godine, a Reinkarnacija je takođe povezana sa Stendalom, i sa romanom Crveno i crno, i to je stvarno ostavilo utisak. Sticajem prilika, ja sam prvi dizajner sa ovih prostora koji je uspio da se predstavi u Parizu, a i dalje sam bila novinar, i dizajn je bio moj hobi u tom trenutku - istakla je Martinović.

Novinarska karijera je počela 1976. godine iz Pobjede, prisjeća se Martinović, i posle toliko godina rada u raznim profesijama, novinarstvo je privilegija.

-  Baviti se novinarstvom je privilegija. Govorim o vremenu kada sam ja počinjala, kada je tržište bilo jako malo, i kada je Crna Gora imala jedan dnevni list, jedan radio, i jednu televiziju, koja se tad zvala Televizija Titograd. Treba imati šansu da dođeš u novine kakva je Pobjeda bila, to je samo po sebi bio već jedan veliki uspjeh, a sa druge strane radilo se drugačije, radilo se mnogo ozbiljnije, mi smo bili generacija koja nije imala ništa od svega ovoga što vi danas imate, umjesto da vam olakšava posao, čini mi se da je kontraefektivno-  rekla je Martinović.

 Posljednjih 15, 20 godina se intenzivno bavi kostimografijom, kaže Martinović, zahvaljujući režiseru Drašku Đuroviću, koji je uveo u svijet kostimografije.

- Pored mog posla bilo je jako teško baviti se kostimografijom, to podrazumijeva veliko vrijeme, i odsustvovanje, kad su snimanja u pitanju, po mjesec, dva, tri, međutim ono što me potpuno privuklo kostimografiji je zapravo jedan koncept, koji, mislim,  da je jako koristan, tog cjeloživotnog učenja, jer baviti se kostimografijom to nije kad nacrtate neki model, pogotpvu kad je u pitanju urbani momenat, ono što je vezano za današnje vrijeme, i to je jako dosadno. To su stvari koje možete naći u svakom butiku. Ali, ono što mene fascinira kod kostimografije, to je epoha. Tri filma sam radila na temu epohe, i upravo treći film Zaliv je ušao u četvrtu godinu snimanja, i ja se iskreno da ćemo ga ove godine i zavrsiti. Film je sa svjetskom glumicom Marisom Berenson, koja je u tom filmu. Epoha je nešto što vas, prije svega, tjera na jedno veliko istraživanje. Vi morate da proučite period o kome se radi, u filmu Zaliv je Britanka jevrejskog porijekla, koja kroz ljubavnu priču sa peraštanskim kapetanom, za vrijeme dok je Boka bila pod Austrougarskom, dolazi u porodicu u kojoj je majka čvrsta Crnogorka, koja je udata za Peraštanca. E sad možete zamisliti ta tri mentaliteta, tri načina života, tri standarda, trebalo je uklopiti, između ostalog, i kroz taj segment kostima, jer je kostim vizualan, i on je zaista u filmu vrlo važan dio. Kostim često može da nosi ulogu, ukoliko glumac ili glumica, baš ne iznesu, kostim bude taj koji daje pečat - zaključila je Martinović.

 Cijelo gostovanje možete pogledati na Youtube kanalu.